ستاره خندان - Journal یغما Literature and art

"بباغبانی بی‌حاصلم بخند،ای برق‌ که لاله کاشتم و خار و خس درودم من‌ نبود گوهر یکدانه‌ای،در این دریا وگرنه،چون صدف آغوش می‌گشودم من‌ بآبروی قناعت قسم،که روی نیاز بخاکپای فرومایگان،نسودم من‌ اگرچه،رنگ شفق یافت دامنم از اشک‌ همان ستارهء خندان لبم،که بودم من‌ گیاه دشت جنون،خرم از من است،«رهی» که از سرشک روان،رشک زنده رودم من‌ بیاد«فیضی»و گلبانگ عاشقانهء اوست، اگر ترانهء مستانه‌ای سرودم من!"