Abstract:
این پژوهش با هدف اثبات عمومیّت جواز حدیث و جعل روایات منع تدوین شده است. روش مورد استفاده در مقاله توصیفی تحلیلی میباشد و تجزیه و تحلیل به صورت اسنادی تحلیلی است. در ارزیابی احادیث ممانعت از تدوین به دلیل ضعف و اضطراب در متن و سندشان و تعارض روایات با منش کلّی قرآن و سنّت و مخالفت این روایات با روایات اهتمام به نگارش علم و جواز حدیث، فاقد استحکام کافی بوده و مفاد این روایات باعث مناقشاتی شده که از اعتبار آنها کاسته میشود.
Machine summary:
](ر، ک: بخاری،1401 ،ج 5 ، باب مرض النبی ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و وفاته، ص 137 ؛ قشیری نیشابوری ، 1407، ج5، باب الوصیه، ص 75 ؛ ابن حنبل، 1412، ج1، ص 355) نتیجه گیری با استناد به تعدادی از منابع و کتب معتبر، روایاتی را که ارائه نمودهاند در«سند و متن آنها» ضعف وجود داشته و همچنین ضمن «تعارض با سنت»، این روایات با روایات پیرامون اهتمام به نگارش علم و جواز حدیث مخالف است، به همین خاطر چون از نظر سند دارای اشکال هستند و از ابوسعید خدری روایت شدهاند(روایت موقوف و متفرد به یک نفر است)؛ فاقد اعتبار هستند و دارای استحکام کافی نیستند.
(قشیری نیشابوری، 1407، ج 8 ، ص 229) در پاسخ دیدگاه محمد رشید رضا که تدوین حدیث، با قرآن منافات دارد و موجب باز داشتن مسلمانان از قرآن میشود؛ یا باید بگوییم آن همه روایت در مورد از بر کردن حدیث، مجعول است که بطلانش آشکار است؛ یا بگوییم از بر کردن حدیث مانند نوشتن آن نیست که موجب فاصله گیری انسان از قرآن شود؛ روشن است این ادعایی بی دلیل است، چون ملاک در نوشتن حدیث و از بر کردن آن یکی است یا بگوییم (نعوذبالله) اولین کسی که میخواست سنگ بنای دوری ازقرآن را بگذارد خود رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بودهاند، چون ایشان تشویق به حفظ(از بر کردن) حدیث کردهاند، این نیز قطعا مردود است.