Abstract:
هدف این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش هوش معنوی بر مهارتهای اجتماعی و سازگاری کودکان معلول جسمی حرکتی شهرستان گنبدکاووس بود. در این پژوهش نیمهآزمایشی، تمام ۶۰ کودک ۵ تا ۱۰ ساله (۴۰ دختر و ۲۰ پسر) معلول جسمی حرکتی از مراکز بهزیستی و توانبخشی شهرستان گنبدکاووس انتخاب و بهطور تصادفی در گروههای ۳۰ نفره گواه و آزمایش (هر یک شامل ۲۰ دختر و ۱۰ پسر) گمارده شدند. پس از انجام پیشآزمون بر روی گروههای آزمایش و گواه، گروه آزمایشی طی ۱۰ جلسه ۱ ساعته (در مدت زمان سه ماه) تحت مداخله آموزش مهارتهای هوش معنوی قرار گرفتند و در نهایت، پسآزمون برای هر دو گروه انجام شد. دادهها، به وسیله دو پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ماتسون و سازگاری کودکان راتر در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون گردآوری شد. نتایج بهدستآمده از تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش هوش معنوی بر مهارتهای اجتماعی و سازگاری کودکان معلول جسمی حرکتی تاثیر معناداری دارد. بنابراین، میتوان گفت: آموزش هوش معنوی، میتواند مهارتهای اجتماعی و سازگاری کودکان معلول جسمی حرکتی را بهبود بخشد.
The purpose of this study was to investigate the effect of spiritual intelligence training on social skills and adaptation of children with physical and motor disabilities in Gonbadkavus city. In this quasi-experimental study, all 60 children 5 to 10 years old (40 girls and 20 boys) with physical-motor disability were selected from welfare and rehabilitation centers of Gonbadkavus city and randomly assigned to control and experimental groups (each containing 20 girls and 10 boys). After pre-test on experimental and control groups, experimental group received 10 sessions of 1 hour (for three months) intervention on spiritual intelligence skills training. Finally, post-test was performed for both groups. Data were collected by two questionnaires of Matson Social Skills and Rutter Child Adaptation in two stages of pre-test and post-test. The results of covariance analysis showed that spiritual intelligence training had a significant effect on social skills and adaptation of children with physical and motor disability. Therefore, it can be said that spiritual intelligence training can improve social skills and adaptation of children with physical and motor disabilities.
Machine summary:
com چکیده هدف این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش هوش معنوی بر مهارتهای اجتماعی و سازگاری کودکان معلول جسمی ـ حرکتی شهرستان گنبدکاووس بود.
نتایج بهدستآمده از تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش هوش معنوی بر مهارتهای اجتماعی و سازگاری کودکان معلول جسمی ـ حرکتی تأثیر معناداری دارد.
از جمله مداخلههایی كه میتواند بر مهارتهای اجتماعی و سازگاری کودکان معلول جسمی ـ حرکتی تأثیر داشته باشد، آموزش هوش معنوی است.
از سوی دیگر، همانطورکه ملاحظه میگردد، پژوهشهایی در مورد هوش معنوی و ارتباط آن با متغیرهای مختلفی انجام شده است، اما تاکنون پژوهشی که به تأثیر آموزش هوش معنوی بر مهارتهای اجتماعی و سازگاری کودکان معلول جسمی ـ حرکتی پرداخته باشد، انجام نشده است.
فرضیه اول: آموزش هوش معنوی بر مهارتهای اجتماعی کودکان معلول جسمی ـ حرکتی شهرستان گنبدکاووس تأثیر دارد.
نتایج تحلیل کوواریانس یکراهه (آنکوا) برای نمره کل مهارتهای اجتماعی {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} همانگونهکه در جدول ۸ نشان داده شده است، با كنترل پیشآزمون، آموزش هوش معنوی بر مهارتهای اجتماعی کودکان معلول جسمی ـ حرکتی در سطح خطای 01/0 تأثیر معنادار دارد (220/21=F، 000۱/0< P) و میزان تأثیر آن، حدود 25 درصد (245/0=η2) است.
برای بررسی تأثیر آموزش هوش معنوی بر مؤلفههای مهارتهای اجتماعی از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) استفاده شده است.
در مجموع، نتایج این پژوهش نشان میدهد که آموزش هوش معنوی به بهبود مهارتهای اجتماعی و سازگاری کودکان معلول جسمی ـ حرکتی کمک میکند.
ازاینرو، پیشنهاد میشود که آموزش هوش معنوی برای بهبود مهارتهای اجتماعی و سازگاری کودکان معلول جسمی ـ حرکتی به صورت برنامه مستمر در نظر گرفته شود.