کجایید ای شهیدان خدایی؟ متن سخنرانی در شب محمود رامیار Public speaking

آنچه که من عرض می‌کنم از آشنایی خود با ایشان است در طول ۲۳ سال؛ از عنایت ویژه ایشان به مرحوم پدرم و از اینکه شاید در دورۀ جوانی گاه‌گاه در مدرسۀ «دودر» همراه با آقای دکتر جعفری تبریزی و دیگران در درس پدرم حضور داشته‌اند و این مرحمت در طول مدت ۲۳ سال آشنایی من با آن بزرگمرد بحمد الله تعالی همیشه بهره‌مندی من از آن وجود نازنین بوده است. با آنکه اصول‌المختار ایشان از خیلی از تألیفات عقب نمی‌ماند، ولی هنگامی که از ایشان تقاضا کردم که آقای دکتر رامیار به من امر فرموده‌اند که از حضور شریفتان استدعا بکنم که این را مرحمت کنید و به جریان بیندازید، مثل سروران عزیز -روان همه‌شان شاد_ استاد بزرگ مرحوم آقای واعظ‌زاده، مرحوم آقای زاهدی، مرحوم آقای شانه‌چی، مرحوم آقای آشتیانی که به جهات مختلف، از این مقوله استفاده کرده بودند، آن بزرگمرد گفت: من تالیف خودم را به عرضۀ قضاوت نااهلان نمی‌گذارم، نه دانشیاری می‌خواهم نه حاضرم مقاله‌ام را نااهلان بخوانند و بررسی کنند.