روند صنعتی شدن سنگاپور: اقتباس از مرکز، خیزش از پیرامون Journal Article

این مقاله به روند صنعتی شدن سنگاپور می‌پردازد. روندی که با اقتباس و انتقال تکنولوژی و سرمایه از کشورهای پیشرفته صنعتی محقق شده است. بخش کارخانجات بنیانی است که توسعه سنگاپور بر آن پی ریزی شده است. مسیری که سنگاپور از طریق آن به جهان توسعه یافته صنعتی صعود کرده است، مسیری بوده است که با جذب سرمایه و تکنولوژی از خارج در ابتدا در صنایع کاربر با ارزش افزوده پایین آغاز شده و سپس مرحله به مرحله متناسب با تحول در مزیت‌های نسبی به صنایع با تکنولوژی و ارزش افزوده بالاتر و سپس به صنایع با تکنولوژی و ارزش افزوده بالا ارتقا یافته است، در ادامه این مسیر مبتنی بر اقتباس و انتقال تکنولوژی و سرمایه از کشورهای پیشرفته، تا دهه 1990، سنگاپور شکاف تکنولوژی و  شکاف در سرانه درآمد ملی با کشورهای توسعه یافته صنعتی را بسته و به اقتصادی خلاق و نوآور تبدیل شده است. این انتقال به پیشاهنگی در جمع کشورهای توسعه یافته صنعتی در بازه زمانی کوتاهی با بهره‌گیری سنگاپور از مزیت‌های عقب ماندگی و مزیت‌های توسعه دیرآیند صورت گرفته است، ترقی سنگاپور چنان خیره کننده بوده است که در قلمرویی با وسعت نصف جزیره قشم، الهام بخشی بزرگ برای ظهور اقتصادهای بزرگ و پررونق آسیایی بوده است. این مقاله به بررسی روند یا به عبارتی استراتژی‌های مرحله به مرحله سنگاپور از کشوری فقیر و تازه استقلال یافته در 1965 تا اقتصادی خلاق و توسعه یافته در قرن بیست و یکم متمرکز است

This article examines the process of transferring Singapore to the developed industrial world. this process realizedby the adaptation and transfer of technology and capital from developed industrial countries,the manufacturing sector was a backbone of Singapore's economic growth, Singapore 's pathway into modern economic growth can be meaningfully characterized as a trajectory of ‘labor-intensive industrialization, to a very open, high-wage producer of high-technology, capital-intensive products in several steps. after the independencethe country had undergone a rapid industrial advance based on low-cost labor, low- to middle-level technology, and a rapid increase in exports, during this period foreign investments were sought in mainly labor-intensive activities. by the early 1970s, the unemployment problem that had plagued Singapore since independence was largely solved, and policies attempted to restructure the industrial base toward more capital- and skill-intensive activities. This phase, Industrial Restructuring, lasted to 1980s. by 1985, with much of the opportunity for technology catch-up in manufacturing having been exhausted, policies were directed toward diversification of the industrial base, ffollowing this trend since the 1990s, Singapore has closed the technology gap with developed countries and become a creative economy among industrialized nations.

به بیانی ساده ، در عصر پیشامدرن شکاف بین تمدن های کهن شرقی و سپس امپراتوری ها در ثروت به مراتب بسیار کمتر از شکاف بین انگلستان صنعتی و جوامع سنتی بود، در واقع انقلاب در تکنولوژی و فنون سبب شده بود که نرخ رشد در انگلستان شتابی بی سابقه بگیرد، به طوری که برآورد می شود قبل از آن ، چهارده قرن زمان لازم بود که درآمد سرانه جوامـع اروپایی دوبرابر شود، با انقلاب صنعتی، این مدت زمان در انگلستان به هفتاد سال کاهش یافت ((١٦ :٢٠١٦ ,Lin. با این پیشتازی، انگلیس به مرکز تمدن مدرن تبدیل شد و در طول ٣٠ قرن نوزدهم ، فرانسه ، آلمان ، روسیه ، ژاپن و ایالات متحده با اقتباس و انتقال دستاوردهای انقلاب جریان یافته در نوآوری در انگلیس ، فاصله اشان را با انگلستان کاهش دادند و به مرکز تمدن مدرن صعود کردند، حتی آمریکا در ادامه در نـوآوری در فنـون و تکنیـک و تکنولوژی از انگلستان نیز سبقت گرفته و به مرکز نوآوری در جهان تبدیل شد. در این راستا بـا بهره گیری از منابع مالی و درآمدهای ملی که در طول دهه ١٩٦٠ با رشد صادرات کالاهای کاربر افزایش یافته بود، آموزش نیروی انسانی متناسب با نیازهای صنایع جدید مورد توجه دولت قرار گرفت ، علاوه بر نقش نهادهای آموزشی دولتی در ارتقـا مهارت هـای فنـی و اجتماعی نیروی انسانی که شامل گسترش فراگیری جدی زبان انگلیسی و دیگر زبان های خارجی در کنار زبان های رایج می شد، دولت تسهیلاتی برای کمپانی ها و سرمایه گذاران خارجی فراهم کرد که در کنار فعالیت های مولد صنعتی مؤسسات آموزش فنی برای ارتقا مهارت های ضروری نیروی کار ایجاد کنند.