Abstract:
تصویر پایۀ تخیل شاعرانه است و منزوی شاعر مبتکر غزل معاصر در خلق تصاویر مخیل توانمند است؛ تأمل در آثار او موجب کشف نوآوریهای وی میگردد. اوج تصویرسازی منزوی در غزل شکل گرفته که نیاز به واکاوی و تأمل دارد. عناصر خیال در شعر منزوی، بیانگر شخصیت و انعکاس روح او است. این مقاله به روش کیفی در پی کشف و ادراک مضامین فکری، تصاویر هنری و دستیابی به اندیشه و نگرش منزوی به جهان بیرون است. نتایج نشان میدهد، منزوی از تصاویر هنری در جهت بالندگی و غنای شعر سود جسته و با زبانی ویژه، به فردیت مستقل سبکی دست یافته است. غزلیاتِ حاوی تصاویر منزوی، دیدگاه او را نسبت به جهان بیرون از منظر ادبیات و سبک ادبی مشخص میسازد. تشبیهات نزد منزوی بسامد بالایی دارد. تصویرسازی منزوی با توجه به طبیعت اطرافش شکل میگیرد؛ کارکرد تصاویر منزوی بیان احساسات شخصی است که از درون به بیرون حرکت میکنند. سبک شعر منزوی با توجه به ویژگی شعرش او را به شاعران رمانتیک غرب نزدیک میسازد.
Machine summary:
از آنجا که تاکنون تصوير در شعر منزوي مورد مداقه قرار نگرفته است ، اين پژوهش نظر به ويژگي عناصر خيال غزل منزوي ، تصاوير غزل وي بررسي و از منظر سبک ادبي ، ديدگاه وي را نسبت به جهان بيرون مشخص خواهد کرد.
«گلي است بانام توبه نام لب ودهن کـه چنـو يکي بـه سـفره گـل هـاي سـرخ ارژن نيسـت » (منزوي، ١٣٩١: ١٩٣) لازم به ذکر است که عنصر تشبيه در اشعار منزوي ، نسبت به ساير عناصر تصويري ، بيشترين بسامد را دارد و از ميان انواع تشبيه ، تشبيه بليغ ، مؤکد، مجمل و حسي به حسي بيشترين کاربرد را دارند.
شعر هم چون يک پيکره است که تصويرها جزئي از آن پيکره محسوب مي شوند؛ بررسي تصويرها جدا از ديگر ويژگي هاي شعر، کاري بي حاصل است ؛ در ادامه با بيان ويژگي ها و مفاهيم درون بافتي تصاوير در غزليات حسين منزوي ، سبک شعري او مشخص مي گردد.
ب -٢) طبيعت در تصوير با بررسي تصاوير غزل منزوي مي توان دريافت که شاعر در ايجاد تصوير، حداقل يک سوي تشبيه را از عناصر محسوس انتخاب ميکند و احساسش را در تصاوير طبيعي مي پيچد و اين گونه زبان منزوي در اشعارش ساده و صميمي مي گردد.
تصاوير زيادي هستند که اين ويژگي را دارند اما در غزل منزوي تشبيهات عقلي به حسي است که عمق مفاهيم دروني شاعر را به تصوير ميکشد.
ويژگي هاي ذکرشده ، سبک شعري حسين منزوي را به شاعران رمانتيک غرب نزديک ميکند؛ بيان احساسات شاعر توسط تصاوير، يگانگي و حلول در عناصر طبيعي ، توجه به طبيعت ، ابهام و عمق تصاوير، از ويژگي هاي شعر رمانتيک است که در اشعار منزوي نيز ديده مي شود.