Abstract:
پژوهش حاضر باهدف تعیین میزان اثربخشی برنامه بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک (CPRT) بر کیفیت تعامل والد-کودک و کاهش پرخاشگری کودکان پیش‌دبستانی برگزار شد. روش پژوهش به لحاظ گردآوری داده‌ها از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه موردمطالعه در این پژوهش شامل کلیه کودکان پیش‌دبستانی و مادران آن‌ها در سال 99-98در شهرستان گنبدکاووس بود. 50 کودک پیش‌دبستانی از طریق روش نمونه‌گیری خوشه‌ای که نمرات بالاتر از نمره برش را در پرسشنامه پرخاشگری کودکان پیش‌دبستانی واحدی (1387) کسب نمودند، از 3 مرکز پیش‌دبستانی انتخاب شدند درنهایت نمونه اصلی پژوهش شامل 20 زوج مادر-کودک بود و مقیاس رابطه والد-کودک پیانتا (1994) را تکمیل نموده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گذاری شدند. محتوای جلسات، بسته‌ی آموزشی بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک مطابق با الگوی لندرث است که در 10 جلسه 2 ساعته برای گروه آزمایش اجرا شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که برنامه بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک به‌طور معناداری (p <0/05)، موجب بهبود کیفیت تعامل والد-کودک و کاهش معناداری در پرخاشگری کل (p <0/01) شد. با توجه به تفاوت معنی‌دار بین گروه آزمایش و کنترل می‌توان از بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک (CPRT) به‌عنوان روش درمانی موثر برای بهبود تعامل والد-کودک و کاهش پرخاشگری کودکان استفاده کرد.
The aim of this study was to determine the effectiveness of parent-child relationship play therapy program (CPRT)on the quality of parent-child interaction and reduce aggression in preschool children. The research method in terms of data collection was semi-experimental with pre-test-post-test with control group. The study population included all preschool children and their mothers in 2019-2020 in Gonbad-e Qabus city. 50 preschool children were selected through cluster sampling method from 3 preschool centers and the main sample of the study included 20 mother-child couples who obtained higher scores than the cut score in the aggression questionnaire of a preschool children of Vahedi (2008) and scale the parent-child relationship of Pianta (1994) was completed and randomly assigned to two experimental and control groups. The content of the sessions is the parent-child play therapy training package based on the Landreth model which was performed in 10 sessions in 2 hour for the experimental group. To analysis the data, a covariance analysis test was used. The results showed that the parent- child relationship play therapy program was significantly (p < 0/05) improved the quality of parent-child interaction and significantly reduced overall aggression (p < 0/01). Due to the significant difference between the experimental and control groups, parent-child relationship play therapy can be used as an effective treatment method to improve parent-child interaction and reduce children’s aggression.
Machine summary:
٥٠ کودک پيش دبستاني از طريق روش نمونه گيري خوشه اي که نمرات بالاتر از نمره برش را در پرسشنامه پرخاشگري کودکان پيش دبستاني واحدي (١٣٨٧) کسب نمودند، از ٣ مرکز پيش دبستاني انتخاب شدند درنهايت نمونه اصلي پژوهش شامل ٢٠ زوج مادر-کودک بود و مقياس رابطه والد-کودک پيانتا (١٩٩٤) را تکميل نموده و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و کنترل جاي گذاري شدند.
با توجه به تفاوت معنيدار بين گروه آزمايش و کنترل ميتوان از بازيدرماني مبتني بر رابطه والد-کودک (CPRT) به عنوان روش درماني مؤثر براي بهبود تعامل والد-کودک و کاهش پرخاشگري کودکان استفاده کرد.
همسو با نتايج پژوهش حاضر يافته هاي پژوهش هاي: پسترمن ، مک گرث ، فايراستون ، گودمن و بسترومالوري (١٩٨٩)؛ برادلي (١٩٩٢)؛ چاوولندرث (١٩٩٧)؛ کوستاولندرث (١٩٩٩)؛ جنگ ١ (٢٠٠٠)؛ گلوورولندرث (٢٠٠٠)؛ هين شاو و همکاران 2 (٢٠٠٠)؛ گيسبرگ (٢٠٠٢)؛ لي ٣ و لندرث (٢٠٠٣)؛ سوليس ، ميرز و وارجاس (٢٠٠٤)، فلوي، هيگدون و وايت ٤ (٢٠٠٦)، ريانومدسن (٢٠٠٧)؛ ادوار، لندر و وايت (٢٠٠٧)؛ ويلارئيل (٢٠٠٨)؛ گارزا، کيدزورثي و واتس ٥ (٢٠٠٩)؛ گراسکوويک و گوتر٦ (٢٠٠٩)، بيرامي (١٣٨٨)؛ نجاتي (١٣٨٩) و امير (١٣٩٠)، ترابي مزرعه ملکي (١٣٩٠)، معدني (١٣٩١)، پيمان نيا، شريفي و عليلو (١٣٩٢)، شادفر (١٣٩٥)، افشار (١٣٩٦)، سعادت (١٣٩٧)، مطالعه طهماسبي و خسرو پور (١٣٩٨) نيز، اثربخشي روش درماني CPRT را در ارتقا و کارآمدي فرزند پروري والدين و بهبود تعاملات والد-کودک گزارش کرده اند.
هم چنين يافته هاي پژوهش نشان داد مداخله بازيدرماني مبتني بر رابطه والد-کودک (CPRT) موجب کاهش پرخاشگري شده است .
«اثربخشي بازيدرماني مبتني بر رابطه والد-کودک (CPRT) بر کاهش پرخاشگري کودکان پيش دبستاني و شيوه هاي والدگري مادران ».
(
, 
, 
)
