Abstract:
با شیوع اپیدمی کرونا و به هم ریختگی نظم جهانی در پی آن، نظام های سیاسی مختلف در مواجهه با این پدیده تصمیم های متفاوتی اتخاذ کردند. نکته قابل تامل، نوع مواجهه کشورهای غربی با این پدیده است که طبق شاخص های سازمان بین الملل، بانک جهانی و صندوق بین الملل پول بالاترین درجه های حکمرانی متعلق به آنان می باشد. در حالیکه آمارهای سازمان بهداشت جهانی نشان می دهد نظام حکمرانی این کشورها و همراهی جامعه با تصمیمات اتخاذ شده توسط حاکمان سیاسی با موفقیت همراه نبوده است. از طرفی جمهوری اسلامی ایران نیز بیش از یک سال است که با این پدیده مواجه شده است. اما در این میان نوع برخورد حاکمیت با مردم و حضور نهادهای مردمی و رهبری دینی آن و نقش رهبری در بسیج عمومی و همگانی در مبارزه با کرونا نوع جدیدی از حکمرانی مبتنی بر آموزه های اعتقادی و مسئولیت پذیری اجتماعی را به نمایش گذاشت. در این پژوهش در پی پاسخ به این پرسش هستیم که از منظر سرمایه اجتماعی نقش ایران و غرب (ایالات متحده و انگلیس) در مواجه با کرونا چگونه بوده است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد جمهوری اسلامی حول محوریت نقش رهبری توانست سرمایه های اجتماعی چون بسیج و نهادهای نیمه دولتی و مردمی را فعال و در راستای مدیریت کرونا و خدمت رسانی به جامعه و کمک به کادر درمان به کارگیری کند، در مقابل، آمریکا و انگلیس به دلیل نداشتن چنین ظرفیت هایی در مدیریت کرونا کارنامه ضعیفی ارائه دادند
With the outbreak of the Corona epidemic and the subsequent disruption of the world order, different political systems made different decisions in the face of this phenomenon. It is noteworthy that the Western countries are facing the phenomenon that according to the indicators of the International Organization, the World Bank and the International Monetary Fund, they have the highest levels of governance. While the statistics of the World Health Organization show that the system of governance of these countries and the cooperation of the society with the decisions taken by the political rulers have not been successful. On the other hand, the Islamic Republic of Iran has been facing this phenomenon for more than a year. But in the meantime, the way the government deals with the people and the presence of popular institutions and its religious leadership and the role of leadership in public mobilization in the fight against Corona showed a new kind of governance based on the teachings of belief and social responsibility. In this study, we seek to answer the question of what was the role of Iran and the West (US and UK) in the face of the corona from the perspective of social capital? Findings show that the Islamic Republic was able to activate social capital such as mobilization and semi-governmental and popular institutions around the central role of the leadership and to use it in order to manage the corona and serve the community and help the medical staff. The British had a poor track record in managing Corona due to a lack of such capacity
Machine summary:
در این پژوهش که به روش توصیفی– تحلیلی انجام شده است ، در پی پاسخ بـه ایـن پرسـش هستیم که از منظر سرمایه اجتماعی نقـش دولـت هـای ایـران و غـرب (ایـالات متحـده و انگلیس ) در مواجه با کرونا چگونه بوده است ؟ یافته های پژوهش نشان میدهـد جمهـوری اسلامی با محوریت رهبری توانست سرمایه های اجتماعی چـون بسـیج و نهادهـای نیمـه - 1 * استادیار گروه علوم سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس تهران (نویسندة مسئول )، j.
در این میان جمهوری اسلامی ایران علی رغـم تحـریم های مالی و دارویی از طرف قدرت های بـزرگ بـه خصـوص ایـالات متحـده و همچنـین وجود ضعف های مدیریتی که منجر به کاهش سرمایه اجتماعی و اعتماد سیاسی نسـبت بـه دستگاه های اجرایی به واسطه عدم مدیریت صحیح شده بـود، توانسـت بـا حضـور و ورود نیروهای مردمی و فراخوان کمک های مومنانه از طرف رهبری جمهوری اسلامی، بحران بـه وجود آمده و بویژه پیامدهای آسیب زای آن را به طور نسبی، موفقیـت آمیـز مـدیریت کنـد.
لذا فرض پژوهش این است که کشور ایران با توجـه بـه شـرایطی کـه نظـام جهانی به واسطه تحریم های دارویی و مواد بهداشتی و تحـریم هـای مـالی بـر آن تحمیـل کرده بود، در مقایسه با کشورهایی چون ایالات متحده آمریکا و انگلیس ، با محوریـت نقـش رهبری دینی در ماجرای کرونا توانست با فعال کردن سرمایه های اجتمـاعی بـالقوه خـود از بروز بحران های اجتماعی جدی جلوگیری کند و به طور نسـبی کارنامـه قابـل قبـولی ارائـه دهد.
(
, 
, 
)
