Abstract:
هدف: هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مواجههای مبتنی بر واقعیت مجازی بر کاهش اضطراب سخنرانی در جمع دانشجویان خوابگاهی بود. روش: روش پژوهش این مطالعه از توع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان خوابگاهی دانشگاه علامه طباطبائی تهران در سال تحصیلی 97-1396 بود که تعداد 30 نفر از آنها با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. به گروه آزمایش هشت جلسه درمان مواجههای مبتنی بر واقعیت مجازی ارائه شد و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکردند. از پرسشنامه مقیاس اضطراب سخنرانی در جمع جهت جمع آوری دادهها در دو مرحله پیش از مداخله و پس از مداخله استفاده شد. دادها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس تک متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج تحلیل دهنده تفاوت معناداری بین گروههای آزمایش و کنترل بود (01/ 0>p). ایافتهها نشان داد که درمان مواجههای مبتنی بر واقعیت مجازی به منظور کاهش اضطراب سخنرانی در جمع دانشجویان خوابگاهی موثر است.
Purpose: The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of Virtual Reality Exposure Therapy (VRET) on reducing public speaking anxiety in dormitory students.Method: The research methodology was a semi-experimental design with pretest-posttest and a control group. The research statistical population consisted of all dormitory students of Allameh Tabataba'i University in the academic year of 2017-2018. Of these, using purposive sampling technique, thirty students who met the research criteria and experienced high levels of public speaking anxiety were selected and randomly assigned into two groups: the experimental group (15 individuals) and the control group (15 individuals). The experimental group received eight sessions of VRET while the control group received no intervention. Data were collected using Public Speaking Anxiety Scale (PSAS: Bartholomay & Houlihan, 2016) in two stages of pretest and post-test. The data were then analyzed using ANCOVA statistical method.Findings: The results showed a significant difference between the experimental and control groups (p<0.001) indicating that VRET is beneficial for reducing public speaking anxiety of dormitory students.
Machine summary:
جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانشجویان خوابگاهی دانشگاه علامه طباطبائی تهران در سال تحصیلی ٩٧-١٣٩٦ بود که تعداد ٣٠ نفر از آن ها با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (١٥ نفر) و کنترل (١٥ نفر) جایگزین شدند.
با توجه به اینکه این نوع از درمان مواجهه ای سال هاست که در دنیا مورد بررسی و استفاده قرار گرفته ولی در ایران هنوز مانند سایر درمان ها مورد بررسی قرار نگرفته و وضعیت اثربخشی آن در مورد اختلال اضطراب اجتماعی و اضطراب سخنرانی در جمع به خصوص در جامعه دانشجویان دانشگاه های ایرانی مبهم است ، به نظر میرسد تکرار بررسی اثربخشی این درمان و بررسی آن بر دانشجویان خوابگاهی میتواند زمینه ی شناخت ، رشد و گسترش درمان های مبتنی بر واقعیت مجازی را ایجاد و به بهبود مداخلات درمانی در حوزه ی اختلالات اضطرابی کمک کند.
از این بین ٤٣ نفر از دانشجویانی که ملاکهای ورود به تحقیق شامل ، ابتلا به اختلال اضطراب سخنرانی در جمع بر اساس آزمون PSAS، قابل دسترس بودن و داشتن زمان کافی برای شرکت به موقع در جلسات ، نگرفتن هیچ گونه دارو یا روان درمانی حین درمان ، نداشتن اختلالات فیزیولوژیک یا روان شناختی مزمن که توسط مصاحبه با درمانگر مشخص می شد و رضایت به شرکت در پژوهش با علم به اینکه ممکن است در صورت انتخاب نشدن به عنوان نمونه یا عضویت در گروه گواه تا بعد از پایان پژوهش درمان نگیرند، داشتند، مشخص گردیدند.