اصول مدیریت اسلامی و الگوهای آن (9) Journal Article

"نقی‌پورفر قضاوت داوود(ع) حضرت داوود(ع)،در قضاوت میان دو نفر،خطای بسیار ساده‌ای رامرتکب می‌شوند؛وقتی به عوامل صدور حکم خطا،پی‌می‌بریم،متوجهمی‌شویم که مطلب پیچیده‌تر از آن بود که در ابتدا،به نظر می‌رسید: حضرت اوقات خویش را از حیث حکومت و مدیریت،به چهار قسمتتقسیم کرده بود: زمانی را جهت رسیدگی به امور مردم،اختصاص داده بود؛و زمانی رابرای رسیدگی به حل‌وفصل دعاوی؛و زمانی دیگر را،برای رسیدگی به امورخانواده؛و زمانی را هم،جهت فعالیتهای فردی،بخصوص عبادات ومناجات خویش،و ترتیبی داده بود که در این وقت دیگر،کسی را به حضورنمی‌پذیرفت؛اتفاقا،امتحان حضرت داوود(ع)،در همین حوزه بود: حضرت سخت به مناجات و ذکر حق مشغول بود که ناگهان دید،ازبالای محراب،دو نفر با سروصدا،و جنگ و دعوی،خود را پایین انداختند!حضرت جاخورد که اینها خود را چطور به این محل رسانده‌اند و خلوت او را،به‌هم زده‌اند؟! » حضرت،بدون اینکه از طرف مقابل مطلب را جویا شود،در صدورحکم،شتاب می‌کند:«قطعا به تو ظلم کرده است که چنین درخواستیمی‌کند!» زهد حضرت نسبت به موضوعی که آنها در آن به سر می‌برند،و عمقحالتی را که در آن به سر می‌برد،باعث شد شتابان،هرچه زودتر قضیه رافیصله داده،به حال و هوای منجاتش برگردد؛لیکن این میل به معنویت،سخت مورد مؤاخذه قرار می‌گیرد!"