Abstract:
در دو دهه اخیر، مسأله امنیت در فضاهای شهری، دغدغه مهم مدیران و برنامهریزان بوده است. عدم توجه به امنیت انسان در فضاهای جمعی، نه تنها او را از رسیدن به نیازهای بالاتر باز میدارد، بلکه کاهش تعاملات اجتماعی و خالی ماندن فضاهای عمومی را در پی خواهد داشت. هدف از این مقاله دستیابی به عوامل افزایش امنیت در خیابان جهت ارتقا تعاملات اجتماعی معلولین جسمی - حرکتی است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات و دادهها از طریق پرسشنامه و روش میدانی گردآوری شده است. گروه هدف در پژوهش، معلولین جسمی - حرکتی خیابان طبرسی مشهد هستند. نمونهگیری به روش تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران در میان 293 نفر از افراد، انجام شده است. تحلیل دادهها از طریق تحلیل عاملی توسط نرمافزار SPSS و PLS انجام شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که برنامهریزی مؤثر، تغییرات در محیط کالبدی، فعال بودن فضا و افزایش فعالیتهای شبانهروزی، روشنایی و کمک به خوانایی در خیابان، سبب افزایش امنیت خواهد شد چرا که بالا بودن تعداد ناظران در فضا موجب کاهش فعالیتهای مجرمانه و افزایش تعاملات بین مردم و معلولین جسمی - حرکتی میشود.
In the past two decades, security problem in urban areas has been the preoccupation of the managers. Not paying attention to man’s security in public places, not only hinders prosperity, but also decreases the social relations and ends in empty public places. The purpose of this study is to achieve higher security standards in streets for the disabled to have higher social relations. This is an applied study. The method of the study is descriptive and analytic. The data and inputs have been collected by questionnaire and field study. The target group in the study is the disabled people in Tabarsi Street in Mashhad. Using Cochran’s Formula, random sampling was utilized. The participants completed 293 questionnaires. The data was analyzed through factor analysis with SPSS and PLS software. The results show that effective planning, change in physical environment, active space and increasing day and night activities in the street, light and increased access can have security in the space, because increased observers in the space decreases criminal activities and increases social cooperation between ordinary people and the disabled.
Machine summary:
تبیین عوامل افزایش امنیت به منظور ارتقا تعاملات اجتماعی معلولین جسمی-حرکتی (مطالعه موردی: خیابان طبرسی شهر مشهد) زهرا اکبری اوغاز1 1 و تکتم حنایی2 2 چکیده: در دو دهه اخیر، مسأله امنیت در فضاهای شهری، دغدغه مهم مدیران و برنامهریزان بوده است.
به طور کلی درباره خلق یک فضای عمومی موفق که بتواند پذیرای افراد گروههای مختلف باشد دیدگاههای مختلفی وجود دارد از جمله میتوان به دیدگاههای جین جیکوبز، یان گل، اپیلیارد و دیدگاههای PPS, 2010)) اشاره کرد، که در مجموع عواملی چون اختلاط کاربری، سرزندگی، زیبایی بصری، نگهداری و مراقبت از فضا به طور خاص، راحتی کالبدی، امنیت، خوانایی، دسترسی مناسب، تنوع و همگانی بودن و امکان نشستن و توقف کردن را از مهمترین عوامل تأثیرگذار بر حضور چذیری و تعاملات اجتماعی دانستهاند (Behzadfar and Tahmasbi, 1392).
دادههای این پژوهش با رویکرد تعاملات اجتماعی بیشتر معلولین (جسمی – حرکتی) و با تأکید بر امنیت فضای شهری (خیابان طبرسی مشهد) است.
جدول -2 عوامل کاهش دهنده امنیت در محور طبرسی Tab. 2- security reducing factors in Tabarsi Street {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} از نظر 32/4درصد از افراد، آنچه بیش از همه افراد معلول بر روی صندلی چرخدار را تهدید مینماید، ورود وسایل نقلیه موتوری به پیادهرو است و پس از آن نامناسب بودن پوشش کف سواره رو و پیاده رو سبب کاهش میزان امنیت حضور معلولین میشود.
امنیت به میزان 40 درصد بر روی تعاملات اجتماعی معلولین جسمی - حرکتی مؤثر است.
Urban Space Design in order to promote social interactions (Case Study: street between neighborhood), Hoviat-Shahr Journal Scientific Research, Number Seventeen, Eighth year, 15-24.