Abstract:
موضوع مقاله تفکیک بین نعت، بدل و عطف بیان است. این پژوهش ابتدا با بررسی کتب نحوی آغاز و سپس مطالب
مهم و اساسی گزینش شده و بعد از مرتب سازی مطالب، این مقاله ارائه شده است.
مقاله به دو بخش توضیحات و تفکیکات تقسیم شده است. در بخش توضیحات بیان میکنیم که نعت تابعی است که
تکمیل کنندهی متبوع خود است و نعت را از جچهت معنا به دو قسم حقیقی و سببی و از جهت لفظ به مفرد، جمله و شبه جمله
تقسیم میکنیم. در توضیح بدل میگوئیم که بدل» تابعی است که مقصود متکلم به حکم است و غرض از بدل تقویت حکم
است و به چهار قسم؛ کل از کل» جزء از کل» اشتمال و مباین تقسیم میشود. در تبیین عطف بیان نیز میگوئیم که عطف
بیان مثل نعت مقصود از متبوع را به وسیلهی تبیین خود ذات آشکار میکند. سپس در بخش تفکیکات اساسیترین فرق
بین نعت و بدل را بیان میکنیم که نعت بر خلاف بدل مقصود به حکم نیست و این که بدل موجب تقویت حکم میشود
ولی نعت نه. در بیان فرق بین نعت و عطف بیان گفتیم که نعتء منعوت را به وسیلهی خود ذات منعوتء او را تبیین میکند.
اما در بیان فرق بین بدل و عطف بیان میآید که بدل, مقصود به حکم است ولی عطف بیان، این گونه نیست و بیان این
مطلب که بدل موجب تقویت حکم میشود ولی عطف بیان موجب تقویت حکم نمیشود.
The subject of the paper is the separation between praise, substitute and apposition.
This research was initially initiated by reviewing the syntactic books
and then the key issues were chosen and the paper is presented after sorting out
the content.
The paper is divided into two sections of the explanations and separations.
in explanations section, we state that the praise is a function that completes its
respective and divide it in terms of meaning into two real and causal forms and
in terms of word into singular, sentence, and quasi-sentence. In the explanation
of praise, we say that the praise is a function that the speaker’s purpose is to sentence
and the purpose of praise is to Strengthen the sentence, it is divided into
four kinds of the whole of the whole, a part of the whole, inclusion, and incompatible.
In expressing the apposition, we also say that the apposition reveals the
meaning of respective by explaining the self essence like the praise. Then, in
separations section, we will outline the most fundamental difference between
the praise and appositive that the praise does not meant to sentence unlike the
appositive and that the appositive will strengthen the sentence, but the praise
will not. In the expression of the difference between the praise and apposition,
we said that the praise explains the praised by the essence of praised itself. But in
the expression of the difference between the appositive and apposite, we said
that the appositive means to sentence, but apposition does not so and that the
appositive will strengthen the sentence, but apposition will not.
Machine summary:
بخش توضيحات نيز به سه بخش نعت ، عطف بيان و بدل تقسيم شده و هر کدام از اين اقسام در سه بخش تعريف ، انواع و احکام ارائه شده است .
سيوطي در تفسير اين شعر مي فرمايد که مراد از تابع ، تالي است ، يعني نعت در بعد منعوت واقع مي شود و هيچ وقت بر منعوت مقدم نمي شود و معناي متم ، مکمل است البته مکمل منعوت است .
قيد «أو وسم ما به إعتلق » فصل دوم است که عطف بيان و تاکيد را خارج مي کند (ابن ابي بکر سيوطي ، البهجۀ المرضيه ، ص ١١٠و١١١).
سيوطي در شرح اين شعر مي فرمايد: «التابع » جنس است و قيد «المقصود بالحکم » فصل اول است که تاکيد، عطف بيان ، نعت و عطف نسق را خارج مي کند.
٦. نعت ،٦ علاوه بر اعراب در تعداد، جنس و تعريف و تنکير منعوت خود را تبعيت مي کند ولي بدل فقط در اعراب مطابق با مبدل منه است ، البته غير از بدل کل از کل که علاوه بر اعراب در افراد و تذکير و فروع اين دو مطابق با مبدل منه است .
٣. عطف بيان ، معلوم تر از متبوع خود است ، ولي آنچنان فرقي بين نعت و منعوت نيست .
٤. عطف بيان ، هميشه اسم است ، ولي نعت گاهي جمله و گاهي شبه جمله نيز واقع مي شود.
٥. عطف بيان ، هميشه اسم ظاهر است ، ولي بدل گاهي فعل و يا جمله نيز واقع مي شود.