Abstract:
هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه و سهم پیشبینیکنندگی احساس معنا در زندگی و حس انسجام در رشد پس از سانحه در متاهلین بهبود یافته از کرونا در شهر ایلام بود. طرح پژوهش حاضر کمی، مقطعی و به روش همبستگی بود و در آن سعی شد رابطه پیشبینی متغیر وابسته (رشد پس از سانحه) بر اساس متغیرهای مستقل (احساس معنا در زندگی و حس انسجام) تعیین شود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه بهبودیافتگان بیماری کرونا (5000 نفر) در شهر ایلام بودند که از بیمارستان مصطفی خمینی منطقه 4 (ایلام) ترخیص شده بودند.
نمونه مورد مطالعه پژوهش بر اساس تعداد جامعه آماری تعیین شد، به این صورت که ابتدا حجم جامعه مشخص و سپس با توجه به جدول مورگان حجم نمونه (350 نفر) برآورد شد و از این تعداد 198 نفر مرد و 152 نفر زن بودند. بنابراین روش نمونهگیری تصادفی بود. جمعآوری دادهها بر اساس پرسشنامه معنای زندگی استگر و اویشی (2004)، پرسشنامه حس انسجام انتونووسکی (1993) و پرسشنامه رشد پس از سانحه تدسچی و کـالهـون (1996)، انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد احساس معنا در زندگی و همچنین احساس انسجام بهصورت معنیداری رشد پس از سانحه را پیشبینی میکنند. بدینمعنی که هرچه میزان احساس معنا در زندگی و احساس انسجام در بهبودیافتگان از کرونا بالاتر بود، رشد پس از سانحه بیشتری را تجربه کرده بودند (p<0/05). براساس این نتایج میتوان گفت که تقویت احساس معنا در زندگی و حس انسجام در افراد مبتلا به بیماری کرونا، میتواند بهعنوان یک آیتم مهم جهت ممکن ساختن تحمل این بیماری و همچنین تغییرات و رشد مثبت پس از آن مورد توجه قرار گیرد.
The aim of this study is to determine the relationship and predictive contribution of sense of meaning in life and sense of coherence in post-traumatic growth in recovered married people from COVID-19 in Ilam. The design of the present study was quantitative, cross-sectional and correlational, in which the relationship and prediction of the dependent variable (post-traumatic growth) was determined based on independent variables (sense of meaning in life and sense of cohesion). The statistical population of the present study included all patients with coronary heart disease (5000 people) in Ilam city who were discharged from Mostafa Khomeini Hospital in Region 4 (Ilam). The sample of this study was determined based on the number of statistical population; in this way, first the population size was determined and then according to Morgan table, the sample size (350 people) was calculated and 198 were male and 152 were female. The sampling method was random. Data were collected based on the Meaning of Life Questionnaire by Estger and Oishi (2004), the Antonovsky Coherence Questionnaire (1993) and the Tedeschi Vacalon Post-Traumatic Development Questionnaire (1996). The results showed that the sense of meaning in life and the sense of cohesion significantly predict post-traumatic growth. This means that the higher the sense of meaning in life and the sense of cohesion in those who have recovered from COVID-19, the more post-traumatic growth they experienced (p <0.05). Based on these results, it can be said that strengthening the sense of meaning in life and the sense of cohesion in people with coronavirus can be considered as an important item for the possibility of tolerating this disease, as well as changes and positive growth after it.
Machine summary:
در حقيقت ، داشتن معنا در زندگي ، يکي از پيش بيني کننده هاي رفاه انسان و رضايت از زندگي است و در اين زمينه ، مطالعات نشان مي دهند که مفهوم معناي زندگي ارتباط تنگاتنگي با سلامت و رفاه روان شناختي افراد دارد و در اين راستا، سبب پايين آمدن عواطف منفي از جمله اضطراب ، افسردگي و مشکلات بعد از آسيب هاي روان شناختي (که بيماري همه گير کرونا نيز از آن جمله است ) خواهد شد (پورحسين ، احساني ، نبي زاده و انساني مهر، ١٣٩٨)؛ بنابراين با توجه به مسئله مطرح شده در متن حاضر و پيش فرض انگاشتن متغيرهاي مداخله گر، سؤالي که در پي پاسخ دادن به آن هستيم اين است که آيا مي توان بر اساس سطح احساس معنا در زندگي و حس انسجام ، رشد پس از سانحه را در بهبوديافتگان از کرونا در شهر ايلام پيش بيني کرد؟ روش پژوهش طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش کمي ، مقطعي و به روش همبستگي بود و در آن سعي شد رابطه بين متغير احساس معنا در زندگي و حس انسجام به عنوان متغير مستقل و رشد پس از سانحه به عنوان متغير وابسته با استفاده از ضريب همبستگي کشف شود و همچنين رابطه پيش بيني متغير وابسته (رشد پس از سانحه ) بر اساس متغيرهاي مستقل (احساس معنا در زندگي و حس انسجام ) تعيين شود.
Relationship between post- traumatic growth and coping styles and sense of cohesion in mothers with children with disabilities, 7th International Seminar on Women's Health, Shiraz [in Persian].