حافظ و آیین مزدیسنا Journal Article

"وی در قصیده‌یی چنین سروده است: دقیقی چهار خصلت برگزیده‌ست به گیتی در؛ز خوبی‌ها و زشتی لب بی‌جاده رنگ و ناله‌ی چنگ می چون زنگ و کیش زردهشتی4 وی در منظومه‌ی گشتاسب‌نامه از ظهور زرتشت سخن گفته و این خود از دلایل علاقه‌ی او به دین بهی و آیین کهن ایرانی است: یکی زرتشت‌وارم آرزویی‌ست که پیشت زند را برخوانم از بر ب 1155 به یزدان که هرگز نبیند بهشت کسی کو ندارد ره زردهشت ب 1335 بس کس که ز زرتشت بگردید و دگر بار ناچار کند رو به سوی قبله‌ی زرتشت ب 1211 گذشته از دقیقی‌طوسی و فردوسی و اسدی و زرتشت بهرام پژدو که خود هم شاعری زرتشتی بوده است،در میان شعرای فارسی‌زبان،کسی که بیش‌تر و بهتر از همه با زرتشت و آیین مزدیسنا و اصطلاحات آن آشنایی داشته است،حافظ شیرازی است: اصطلاحات و ترکیب‌هایی مانند:پیر مغان،دیر مغان،خرابات، مغ،مغبچه،جام جم،سروش،موبد و گبر و..."