موسیقی نواحی: یاد و یادبود: راوی بی برگی پاییزهای عریان/ به یاد منوچهر طاهرزاده Introduction and review

"او دلش هوای معشوقی ازلی،ابدی و آرمانی را داشت که‌ همه‌ی ما در فراق آن حیرانیم و صدای زنگ آن در گوشش‌ پیچیده بود و نیک می‌دانست که اگر آن نگاهی که به قول‌ آن شاعر بزرگ-سهراب سپهری-بهترین چیز رسیدن به‌ آن است چون خورشیدی گرمابخش بر دلش نتابد؛قلب چون‌ کویرش در قطب ظلمت یخ آجین خواهد شد و ازاین‌رو معشوقی را به نظاره نشست که آخرین برگ باغ انتظار را برای او سرود و بدین‌گونه بود که به‌سان کوهی سربلند روبه‌روی رخوت موج و به مانند صخره‌ای صبور در زیر سقف‌ نیلی آسمان بی‌کران از جهان تلخی که دیگر در آن از فصل‌ قشنگ کودکی،قبیله‌های عروسکی،فصل بهار و اطلسی و پشت‌بام و سکوت ماه خبری نبود خسته و گسسته به سکویی‌ سرشار از تجلی سفر کرد که دیگر آنجا ثانیه‌ها معنی تکرار نمی‌دهند و آیینه‌ها جراءت انکار باور را ندارند."