روش های پیش نهادی برای تدریس تاریخ ادبیات Journal Article

نویسنده در این مقاله ابتدا کلیاتی را درباره‌ی‌ اهمیت روش‌های تدریس بیان می‌کند و ضرورت‌ پژوهش و نوآوری،به کارگیری نمایش و حرکات‌ نمایشی و تصویری،حفظ اشعار و فهرست آثار به‌ صورت ابتکاری،استفاده‌ی بهینه از مهارت سخن گفتن‌ و گوش کردن،توجه به روش درهم تنیدگی و اکتفا نکردن به یک روش را یادآور می‌شود،سپس به صورت‌ عینی و عملی نه بیان روش‌های پیش‌نهادی می‌پردازد. در این جا بخش دوم این مقاله از نظرتان می‌گذرد.

"این روش نوعی‌ تمرین و پژوهش است و دانش‌آموزان‌ موظف می‌شوند قبل از تدریس دبیر و یا کنفرانس خود،مطلب را بخوانند و آن‌ را ساده و خلاصه کنند و با اطلاعات‌ قبلی وارد کلاس درس شوند. تصویرسازی:این یک روش ابداعی‌ است و می‌توان از یک دانش‌آموز خواست تا زندگی‌نامه‌ی یک شاعر را از زبان خود و با هیئت و شکل او بیان کند تا تصویر ماندگاری از شاعر در ذهن‌ دیگر دانش‌آموزان شکل گیرد. روش سمینار و کنفرانس:می‌توان‌ برخی مطالب را که قابلیت کنفرانس‌ دارند مشخص نمود و از دانش‌آموزان‌ خواست آن مباحث را به صورت‌ سخنرانی و کنفرانس بیان نمایند؛چه به‌ صورت اول شخص و از زبان خود آن‌ شاعر یا نویسنده و چه به صورتی که در کتاب بیان شده است؛البته بهتر است‌ بعد از اجرا،مطالب نیز روخوانی شود."