Abstract:
انسان در هر حالی که باشد، برای بقای خود به غذا، لباس، مسکن و لوازم دیگر زندگی نیاز دارد و هر کس به تناسب رشد فکری و اجتماعی که یافته سعی میکند نیازمندیهای خود را از راههایی هر چه سهل تر با کمیت هر چه بیش تر و کیفیت هر چه بهتر تامین نماید. از این رو تا آن جا که میدانیم همه جا و همه وقت، مسئله ی کار از مسائل مهم و ضروری زندگی بشر به حساب میآمده و هنوز هم به حساب میآید و این مسئله در تمام دورانهای زندگی آدمیان از مسائل اصلی مورد توجه افراد و ملتها بوده است. امیرالمومنین (ع) اصول و موازین کار و تلاش را در کتاب گران بهای خود نهج البلاغه بیان کردهاند و خود نیز همواره در مسیر احیا و آبادانی جامعه کوشیدهاند و حتی در زمان خلافت خود نیز از کار و تلاش غافل نشدهاند. این پژوهش بر اساس مطالب کتاب نهج البلاغه و کتب مرتبط با آن، به شیوهای توصیفی انجام شده است تا جایگاه کار و آثار تربیتی آن را بر اساس آموزههای نهج البلاغه بیان کند. سخنان گهربار مولی الموحدین در گنجینه ی شگرف نهج البلاغه حکایت از این دارد که کار در اندیشه ی امام علی (ع) دارای جایگاه والایی است و برای آن میتوان آثار تربیتی از جمله تندرستی، عزت نفس و کرامت نفس و... برشمرد. همچنین با بهرهگیری از آموزههای نهج البلاغه و اندیشههای برخی از اندیشمندان، درباره ی تعریف و تبیین مفهوم کار، جایگاه کار و... بررسی انجام شده است.
Machine summary:
بررسي آثار تربيتي کار از منظر نهج البلاغه 1 سعيد شاه نيازي دانشجوي کارشناسي ارشد تاريخ و فلسفه آموزش و پرورش دانشگاه ملاير چکيده انسان در هر حالي که باشد، براي بقاي خود به غذا ، لباس ، مسکن و لوازم ديگر زندگي نياز دارد و هر کس به تناسب رشد فکري و اجتماعي که يافته سعي مي کند نيازمندي هاي خود را از راه هايي هر چه سهل تر با کميت هر چه بيش تر و کيفيت هر چه بهتر تامين نمايد.
سخنان گهربار مولي الموحدين در گنجينه ي شگرف نهج البلاغه حکايت از اين دارد که کار در انديشه ي امام علي (ع ) داراي جايگاه والايي است و براي آن مي توان آثار تربيتي از جمله تندرستي، عزت نفس و کرامت نفس و ...
در اين پژوهش آثار تربيتي کار را از ديدگاه کتاب گرانقدر نهج البلاغه مورد بررسي و واکاوي قرار داده ايم ، آنچنان که بتواند در جامعه مفيد واقع شود و چون چراغي فرا روي انسان ها در زمينه ي کار و تلاش باشد.
حضرت علي عليه السلام بر اين عقيده است که کارها در سطح فردي و اجتماعي بايد مباني عملي علمي داشته باشد و از يک شناخت و بينش عميق و علمي نشات گرفته باشد ، در غير اين صورت آن کار قرين موفقيت نيست و چه بسا موجب ضلالت و گمراهي شود (عليخاني ، ١٣٨٤، به نقل از مجيدي و مقري، ١٣٩٣).