Abstract:
امروز انواع مختلف ادبی هر کدام دارای جایگاه ویژهای در جامعه و گفتمان‌های موجود در آن هستند. در این میان، طنز که دارای پیشینه طولانی در ادبیات ایرانی است تا به امروز توانسته درآثار فاخری بازتاب پیدا کند. در میان بزرگ‌ترین طنزنویسان معاصر می‌توان به محمد خرمشاهی اشاره کرد که در دروه حیات خود برای مدت طولانی آثار ارزشمندی را خلق کرده است. وجود زمینه‌ها و شرایط نابهنجار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در دوره معاصر سبب شده است تا ادبای بسیاری سبک طنز با محوریت مستعارنویسی را در دستور کار خود قرار دهند. محمد خرمشاهی نیز از جمله شخصیت‌های ادبی است که بخش عمده آثارش با نام‌های مستعار وی منتشر شده است. مسیلهای که این پژوهش دنبال می‌کند چرایی و کیفیت کاربست این نام‌های مستعار توسط وی و امتداد ان در ادبیات نمایش نامه نویسی دوره معاصر است. پژوهش حاضر به روش تصیفی و تحلیلی و با تکیه بر داده‌های منابع کتابخانهای به رشته تحریر درآمده است. یافته‌های پژوهش حاکی از این است کهمحمد خرمشاهی در طول نود سال حضور پرکار و ارزنده در حوزه طنز معاصر با بیش از نود اسم مستعار فعالیت داشت. این نام‌ها در قالب نام نمایش نامه‌ها و شخصیت‌های موجود در نمایش نامه‌های معاصر در ادبیات نمایشی و طنز ایران امتداد یافته است.
اهداف پژوهش
مطالعه و بررسی نام‌های مستعار محمد خرمشاهی در دوره فعالیت ادبی.
بررسی علل استفاده محمد خرمشاهی از اسامی مستعار در طنزنویسی.
سوالات پژوهش
چرا محمد خرمشاهی در آثار خویش به مستعارنویسی روی آورده است؟
مستعارنویسی و کاربرد اسامی و طنز چه جایگاهی در نمایشنامه‌های طنز معاصر دارد؟
Mohammad Khoramshahi is one of the allegorists of the satire and contemporary poets and writers, who during the ninety years of activity, with more than ninety pseudonyms in this area, has made him one of the pioneers in Iran's press space. But with all this activity, researchers have been neglected. In this article, in addition to introducing and identifying This character, it has been tried to investigate why nickname of Mohammad Khoramshahi was?. Has the number of his nicknames been optional, or has there been compulsory modifications or alterations? The reasons why escaping the reputation, avoiding pride and arrogance, fear of killing, worrying about the consequences of criticism and ... made Mohammad Khoramshahi Damascus turn into a phony narrative. In the abundance of his nicknames, should have said that there was a discretion on the part of himself, as well as emphasis and coercion by the authorities of the magazines
(
, 
, 
)
