Abstract:
یکی از مشکلات انسان مدرن، «ازخودبیگانگی» است. این بیماری شناختی، شامل تمامی دردهای فردی و اجتماعی انسان می‌شود. راهکارهای اندیشمندان غربی، تکیه بر ابزار حس و تجربه دارد و بر اثر ضعف موجود در منابع شناختی، کارساز واقع نشده است. ابن‌عربی تنها راه رهایی را درک معرفت شهودی و ورود به مسیر سلوک عرفانی می‌داند. از نظر او استفاده از عقل و حس به جای شهود، انسان را به مادیات و محسوسات محدود می‌نماید و از توجه به ملکوت غافل ساخته و از اصل سلوک جلوگیری می‌کند که نتیجه‌ی آن بیگانگی انسان از خودِ حقیقی خویشتن است. چنین انسانی در عرفان ابن‌عربی، انسان الحیوان نامیده می‌شود. در این مسیر باید به زدودن حجاب‌های ظلمانی پرداخت و تلاش نمود با ریاضت‌ها و عباد‌های خالصانه، تاریکی‌های دل را به روشنایی تبدیل کرد. لذا در این مقاله که با روش توصیفی-تحلیلی نگارش شده تلاش گردید سیری معرفتی از «انسان الحیوان» به «انسان کامل» که همان خروج از ازخودبیگانگی است ترسیم شود.
One of the problems of modern human being is "Alienation". This cognitive disease includes all individual and social human pains. The solutions of Western thinkers have not been effective because of relying on the sense cognition and empirical experience and the weakness in cognitive resources. Ibn-Arabi believes that the only way to liberation is intuitive knowledge and entering the path of mystical conduct. From his point of view, using reason and sense instead of intuition limits human to material and tangible things and makes him neglect to pay attention to celestial kingdom (Malakout) and prevents the principle of conduct, which results in alienation of human from his true self. In the mysticism of Ibn-Arabi, such a person is called "Insan al-heywan". In this way, one should remove dark barriers and try to turn the darkness of the heart into light with austerities and sincere worship. Therefore, in this article, which was written with a descriptive-analytical method, an attempt was made to draw a movement line from "Insan al-heywan" to "Insan al-Kamil" which is the the resulf of freedom from alienation.
(
, 
, 
)
