Abstract:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر امید درمانی گروهی بر سازگاری اجتماعی مادران بود و از نوع تحقیق نیمه آزمایشی یا نیمه تجربی و در شرایط واقعی انجام شد. جامعه آماری، شامل کلیه مادران کودکان کمتوان ذهنی تحت حمایت بهزیستی در شهرستان جهرم به تعداد 134 نفر بود. جهت انتخاب حجم نمونه (شامل 30 مادر در گروه کنترل و 30 مادر گروه آزمایش) از روش نمونهگیری در دسترس استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه سازگاری اجتماعی ویسمن و پیکل (1999) و پرسشنامه امیدواری اشنایدر (2005) بود. نتایج آزمون کواریانس جهت تحلیل فرضیه ها در نرم افزار SPSS نگارش 25 نشان داد فرضیه تایید شده و امید درمانی گروهی بر سازگاری اجتماعی مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی تاثیری به میزان 99 درصد با توان آماری معادل 1 دارد (P<0/05).
The purpose of this research was to investigate the effect of group hope therapy on the social adjustment of mothers and it was conducted as a semi-experimental or semi-experimental research in real conditions. The statistical population included all mothers of mentally retarded children under welfare support in Jahrom city, numbering 134 people. Available sampling method was used to select the sample size (including 30 mothers in the control group and 30 mothers in the experimental group). The data collection tool included Wiseman and Pickel's (1999) social adjustment questionnaire and Schneider's (2005) hope questionnaire. The results of the covariance test for hypothesis analysis in SPSS software version 25 showed that the hypothesis was confirmed and that group hope therapy has an effect of 99% on the social adjustment of mothers with mentally retarded children with a statistical power equal to 1 (P<0.05)
Machine summary:
اثربخشی امید درمانی گروهی بر سازگاری اجتماعی (مطالعه موردی: مادران دارای کودکان کم توان ذهنی شهرستان جهرم) The effectiveness of group hope therapy on social adjustment (Case study: mothers with mentally retarded children in Jahrom city) اقبال زارعی دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران.
نتایج آزمون کواریانس جهت تحلیل فرضیه ها در نرمافزار SPSS نگارش 25 نشان داد فرضیه تایید شده و امید درمانی گروهی بر سازگاری اجتماعی مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی تأثیری به میزان 99 درصد با توان آماری معادل 1 دارد (P واژههای کلیدی: امید درمانی، سازگاری اجتماعی، مادران، کودک کم توان ذهنی.
مادران کودکان مبتلا به کمتوانی ذهنی سازگاری اجتماعی پایینی دارند (ولیزاده، سهراب نژاد، مهربان و بوکانی، 139 > سازگاری 6 t"/>t"/> عبارت است از از توانایی برقراری ارتباط متقابل با دیگران به طریق خاص که در عرف جامعه قابل قبول باشد (موران، رومنایک، کافی، چانن و 7 t"/>t"/>، 2016؛ مرادی، حیاتی و قدرتی میرکوهی،139 > مشکلات کودک مبتلا به کم توان ذهنی، مادر را به عنوان مراقب دائمی در شرایط ویژهای قرار میدهد و بیشترین بار مشکل را به دوش میکشد (م 8 r"/>r"/>، 20 - ental retardatio - Malik, K.
%%انتهای جدول%%] یافته های پژوهش فرضیه: امید درمانی گروهی بر سازگاری اجتماعی مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی تأثیر دارد.
به طور کلی می توان نتیجه گرفت فرضیه تایید شده و امید درمانی گروهی بر سازگاری اجتماعی مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی تأثیر دارد.
با توجه به مباحث فوق، هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی امیددرمانی گروهی بر سازگاری اجتماعی مادران دارای کودکان کمتوان ذهنی بود.