سفید خوانی؛ انوشیروان دادگر و خاطره‌ی بانو خانم Journal Article

انوشیروان دادگر و خاطره‌ی بانو خانم منصوره اتحادیه براي اغلب ما خاطره‌ي دوران دبيرستان خاطره‌اي است محو نشدني. دبيرستان انوشيروان دادگر ساختمان زيبايي بود که توسط معمار معروف مارکف ساخته شده بود، بنايي عظيم با آجرکاري، گچ بري و کاشي کاري سنتي ايراني و ستون‌هايي شبيه به ستون‌هاي تخت‌جمشيد. جالب توجه است که داستان‌نويسي به نام که خود از فارغ التحصيلان دبيرستان انوشيروان دادگر است، خانم گلي ترقي در يکي از آثارش با نام «فرصت دوباره» داستاني درباره‌ي بانو خانم دارد. روزي که سنجاق سر من را کشيد، نه با خشونت، بلکه به‌طور ملايم احساس خوبي کردم من هم مثل بقيه داستاني براي گفتن داشتم: هنگام ظهر، ساعتِ تعطيلي، بانو خانم کماکان کنار در مي‌ايستاد تا ببيند آيا پسران دبيرستان البز که همجوار انوشيروان دادگر بودند، آن‌طرف خيابان پرسه مي‌زنند يا نه؟! ولي اين فاصله فرصت مي‌داد که وقتي زنگ انوشيروان دادگر به صدا در مي‌آمد، پسرها آن طرف خيابان جمع شده باشند.