Abstract:
شاعران و نویسندگان مکتب ناتورالیسم با بهرهگیری از ابزار مختلف و مؤلفههای گوناگون توانستهاند به بازتاب حوادث و رویدادهای زندگانی به شیوهای دقیق و توصیفی در شعر و رُمان بپردازند. مهمترین موضوعات مطرح در این مکتب عبارت‌اند از: جنگ، فقر، فحشا، خونریزی و کشتار. پژوهش حاضر با بهرهگیری از شاخصهها، ابزار و لوازم این مکتب که به نظر میآید در شعر مقاومت و جنگ به شکل چشمگیری دیده میشود، به بررسی تطبیقی اشعار منتخب قیصر امینپور و ویلفرد اوون پرداخته است تا تحلیلی شکلی و محتوایی از آنها به دست آورد. برای این منظور، قطعه شعر «شعری برای جنگ» از سرودههای سال‌های 1357 تا 1363 قیصر امینپور و شعر «چه شیرین است» اثر ویلفرد اوون، شاعر انگلیسی، از دفتر شعرها (1920) برگزیده و انتخاب شدهاند. مؤلفههای مورد بررسی در این پژوهش عبارت‌اند از: توصیف جزءبهجزء و دقیق؛ کاربرد زبان محاورهای و بی‌پیرایه؛ خشونت زبانی و تنافرآوایی و بهکارگیری زبانی تُند، سریع و خشن؛ و توصیف فجایع، زشتیها، اضطرابها و وحشت جنگ. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که شعر جنگ در انگلستان و مغرب‌زمین در بحبوحۀ جنگ جهانی اوّل، عمدتاً، شعری ضد جنگ است، هرچند شعرهای حماسی و شورانگیز در ابتدای سال‌های جنگ توسّط شاعرانی مانند رابرت بروک و زیگفرید ساسون سروده شد، در ایران امّا به جنگ از منظر حماسه و عرفان نگریسته شده است؛ هرچند علی‌رغم چنین رویکردهایی، تصویر جنگ دردآلود و سرشار از صحنه‌هایی ناتورالیستی و خشن و بی‌پیرایه و در مواقعی ضد جنگ است.
Through using different vehicles and implements, poets and authors in the School of Naturalism could reflect life’s events and its circumstances in detail. Among the most significant subjects and topics propounded in this school are war, poverty, prostitution, bloodshed, and murder. Naturalists are poets and authors who reveal life as it is and insist on the ugly faces and aspects of life to indicate how human beings are useless creatures who are surrendered to genetics and the environment. This study uses naturalistic qualities and common themes found in War Poetry to compare the poetry of two renowned poets, Qeysar Aminpour from Iran and Wilfred Owen from England. For this, “A Poem for the War” composed between 1979 and 1984 by Aminpour and “Dulce et Decorum Est” (1920) by Owen are selected among others. The major qualities examined in this article are as follows: the descriptive details of war and its circumstances; the use of simple and colloquial language; cacophony, and harsh and tough language; and the picture of war’s indecencies, ugliness, and terrors. Results reveal that war poetry in England is basically anti-war, although some epic-tone and passionate poems were written by poets such as Robert Brook and Siegfried Sassoon at the beginning of the First World War, however, war poetry in Persian rests on mysticism and it is epic-tone. Nevertheless, in both poetry, war is viewed as cruel, painful, and full of Naturalistic qualities.
(
, 
, 
)
