ترانه های اخگر Literature and art

"با رعایای خود مهربان باش با رعایای خود ار مرحمت و دادت نیست‌ بکف از حاصل ده هیچ بجز بادت نیست‌ بیم و امید ز تو هر دو ضرور است بکار چیزی آموختی و باقی آن یادت نیست رهروان طریقت رهروان دو طریق از چه بهم در جدلند مقصد هر دو که جز نیل بمقصودی نیست‌ نیست معنی دو و در لفظ نمایند جدال‌ همه دانند که خود جمعه و آدینه یکیست پرورش روح روح را پرورش از علم و ادب باید داد هرکه زین مرحله شد دور بسی گردد پست‌ چند در قید تن و فکر شکم باید بود زیر دست است شکم هرچه دهی گردد مست زحمت شاعر شاعر آنست که در نظم کشد حکمت و پند شاعر فحل ز گفتار دگر گونه بریست‌ آنکه در مدح و هجای دگران رنج کشید اول شاعریش آخر در یوزه گریست با حیا در روزی بسته میشود شرمگین تا بحیا بست در روزی خویش‌ بست بر خویش هر اندر که بر او بخت گشاد هرچه را دید دلش خواست ولی هیچ نگفت‌ دهنش آرد گرفت از دهنش آب افتاد (1)-رعیت را داد کن-رعیت را مرحمت باید-حاصل دهش باد بود-بیم و امید هر دو ضروری است-حفظت شیئا و غابت عنک اشیاء."