Abstract:
مرکز ملی اقیانوسشناسی و جوشناسی ایالات متحده آمریکا، روز 14 اکتبر گذشته اعلام کرد که ماه سپتامبر امسال، یکی از گرمترین ماههای
سپتامبری بوده است که کره زمین از زمانی که درجه حرارت به طور علمیاندازه گیری و ضبط میشود یعنی سال 1880 تاکنون، به خود دیده است. 5
روز بعد از اعلام این خبر، شورای علمی بین المللی هشدار داد که جهان هر چه بیشتر با فجایع طبیعی و کشنده ناشی از گرم شدن آب و هوا مواجه
خواهد شد: پخش گازهای با تأثیر گلخانهای، آلودگی هوا، مصرف منابع فنا پذیر و آب... چگونه میتوان ضمن تامین عدالت اجتماعی، وارد سیر
پرفضیلت رشد پسرفتی شد؛ شیوه رشدی که بدون آن انسانیت محکوم به اضمحلال است؟
Machine summary:
"یک برنامه اصلاحطلبانه دوران گذار میتواند بر پایه تشخیص منطقی اوضاع، شامل چند بند زیر باشد: - بازیابی میزان آسیبرسانی بر محیط زیست که معادل یا کمتر از حد ممکن برای یک سیاره باشد، یعنیبازگشت به حد تولید سالهای 1960-1970؛ - وارد کردن هزینه رفت و آمد در مخارج شرکتها؛ - بازگرداندن فعالیتها به محل اولیه آنها؛ - زنده کردن کشاورزی دهقانی؛ - تشویق تولید کالاهای ارتباطی؛ - کاهش هدر رفتن انرژی تا 75% میزان آن؛ - محدودسازی وسیع هزینه آگهیهای تجاری؛ - تعلیق موقت ابتکارات فنی، ارائه جمعبندی جدی از مجموعه آنها، جهتدهی به تحقیقات علمی و فنی در رابطه با اهداف نوین؛ اگر قادر شویم عوامل بیرونی ضد اقتصاد مثل آسیبهای ناشی از عملکرد یک کارگزار را که همه شهروندان میبایست مخارج زائد آن را بر دوش کشند بزداییم، قاعدتا، مطابق با نظریه بنیادی اقتصادی، میبایست بتوانیم به جامعهای در مسیر رشد پسرفتی دست یابیم.
در وهله اول، بسیاری از فعالیتهایی که سودآور نیستند، دچار رکود خواهند شد؛ اما آیا خود این امر، مشخصا دلیلی دیگر برای نشان دادن ضرورت خروج از وضعیت کنونی و یافتن راهحلی موقتی و ممکن برای سیر در جهت جامعهای بدیل نیست؟ لذا، برنامه سیاستی مبتنی بر رشد پسرفتی، متناقض میباشد؛ چرا که دورنمای اجرای پیشنهادهای واقعگرا و منطقی، از احتمال کمی برخوردار است و نیل به اهداف آن، شانس باز هم کمتری دارد؛ مگر آنکه سیستم موجود کاملا منهدم شود و این امر تنها با تحقق جامعهای مطلوب و ساختمان جامعه بدیل میسر است."