به پائیز (جان کیتس) Literature and art

"2 چه کسی تو*را غالبا میان انبارت ندیده است؟ (*)-در اینجا به پائیز شخصیت انسانی داده شده است. گاهی هرآن‌کس که گذری به خارج می‌کند،چه بسا تو را بیابد که بی‌اعتنا بر کف انبار غله‌ای نشسته‌ای، گیسوانت را جریان باد غله*،ملایم پریشان می‌کند؛ یا در ردیف نیمه دروشدهء کرتی به خوابی خوش می‌روی، مست از عطر خشخاش‌ها،در همان حال که داس تو خوشه‌های بعدی گندم و همهء گل‌های درهم بافته‌اش را نادیده می‌گیرد: و گاهی چونان خوشه‌چینی،سر پربارت را به سمت جویباری ثابت نگه می‌داری؛ یا کنار دستگاه آب‌گیری سیب،با نگاهی از سر صبر، واپسین قطره‌هایی را که از صافی فرومی‌ریزند ساعت‌ها و ساعت‌ها تماشا می‌کنی. باد غله:موی پائیز انبوهی از کاه که باد داده شده است. بعد تودهء کوبیده شده را روی پتویی باد می‌دادند تا پوسته‌های زرد در هوا پراکنده شوند و دانهء گندم باقی بماند."