Abstract:
سیر دینپژوهی مسیحی،بگویای حضور دو نگرش زبانی و تجربی دربارهء وحی است.رویکرد اول،به دو گروه لفظی و گزارهای،و رویکرد دوم،به دو نوع تجربهء تاریخی و تجربهء دینی قابل تقسیم است.دیدگاه زبانی،وحی را شامل مجموعه آموزههای صادق میداند که از سوی خدا فرستاده شده است.نگاه تجربی به انکشاف درونی خدا بر آدمی تأکید دارد.در میان دیدگاههای گوناگون،آنچه در مسیحیت حامیان بیشتری دارد،رویکرد تجربی است که در سدهءی اخیر به تجربی دینی کشانده شده است.نوشتار پیش روی،پس از تبیین دیدگاه زبانی،عوامل افول آن را میکاود. سپس ماهیت رویکردهای تجربی،بهویژه تجربهء دینی و لوازم پذیرش و امکان التزام به آنها در باب وحی قرآنی را به بحث میگذارد.
The course of Christian religious researches shows the presence of two perspectives about revelation: linguistic and empirical. The first approach can be divided into two groups of literal and propositional and the second approach can be divided into historical experience and religious experience. According to the linguistic perspective، revelation bears a collection of true propositions which are sent by God. The empirical perspective emphasizes on the internal finding of God for human beings. The view which has more defenders among the Christians is the empirical approach which has been drawn to religious experience in recent centuries. After explaining the linguistic perspective، this article will explore the factors of its comedown (fall?). Then it will discuss about the essence of empirical approaches، especially religious experience، and the results of accepting it.
Machine summary:
"در این راستا،از دو نوع نگرش تجربی تاریخی و تجربه دینی سخن به میان میآید و سه تلقی احساسی،ادراک حسی و فوق طبیعی از تجربهء دینی و سپس نظر برگزیده و دو جنبهء معرفتی و احساسی تجربهء دینی عرضه میشود.
(پترسون و دیگران،6731:ص 094) قاموس کتاب مقدس در باب نگرش زبانی مینویسد: کلام خداوند بر انبیا و رسلی نازل شده است که ایشان نیز بنابر اصطلاح لغات بنی نوع بشر بر آن وحی مقدس متکلم شدند و وحی مسطور را یا خود بیو رسول بنفسه مینوشت و یا به کاتب دیگر رجوع میفرمود.
این رویکرد به دو نوع،تجربی تاریخی و تجربهء دینی قابل تقسیم است: دیدگاه تجربی تاریخی این رویکرد که گاه از آن به«تجلی خدا در تاریخ»یا«تاریخ نجاتبخش»نیز یاد میشود،حامیان فراوانی بهویژه در میان پروتستانها دارد.
(هوردون،8631:ص 901-011) بر این اساس،کتاب مقدس فقط گزارشی از وحی الهی یا همان تجلی عیسوی است و الهیات مسیحی نیز تنها تلاشهای بشری برای فهم معنا و اهمیت حوادث وحیانی را نشان میدهد.
آزادی انسان از بندگی به فرزندی خدا علت نفی شریعت در رویکرد تجربی تاریخی و برخی تفسیرهای رویکرد زبانی به وحی،این است که به باور آنها در پرتو ایمان به مسیح،فرزندخواندگی وی از سوی خدا، به دیگران منتقل میشود.
الهیات طبیعی که در پی یافتن پایههایی عقلانی برای آموزههای دینی است،از این جهت در رویکرد غیر زبانی انکار میشود که در این نگرش،برای اثبات خدا و متعلق ایمان،باید از ایمان و تجربهء درونی مدد جست،نه از دانش و خرد."