نسل سوم مکتب فرانکفورت چگونه می اندیشد؟ Journal Article

"در واقع،فلسفه تحلیلی اختصاصی هابرماس، موانع پیش‌روی را برداشته و نظریه‌پردازان‌ اجتماعی انتقادی را بیش از گذشته پاسخگوی‌ تعداد کثیری از چالشها نموده است؛آنها باید به‌ طور فزاینده‌ای از سرمایه‌ی عظیم سنت مکتب‌ فرانکفورت(به همراه ریشه‌های آن در کانت، هگل و مارکس)خرج کنند،خود را مطلع و در ارتباط با تحقیقات علوم اجتماعی تجربی قرار دهند و اکنون نیز به چالشهای مطرح شده توسط فلاسفه‌ی تحلیلی(کسانی که«همه»وقت خود را صرف این مباحث می‌کنند)پاسخ دهند. می‌توان‌ مشاهده کرد که زمینه‌ی تحقیقی مورد علاقه‌ی‌ آنان در امتداد آن سه موضوعی است که در بحث از آثار هونت به آن اشاره کردیم؛ 1-نسل سوم با در نظرگرفتن تحلیل تضاد اجتماعی،بر روی مباحثی تمرکز کرده که بسط اشکال جدید انسجام اجتماعی،جامعه مدنی، انسجام اجتماعی و چند فرهنگ گرایی جهان‌ وطن،را در بر می‌گیرد و آنها را به عنوان‌ وزنه‌های تعادل(یا پولیتیک خنثی کننده)62برای‌ از بین بردن فشار سیاستهای نولیبرالیستی و ظهور موج گرایی(به ویژه د رآثار بک، برونکهورست،برومیلک،دوبیل،فورست، فرانکنبرگ،لوتز-باخمن،ماوس و پیترز)،در نظر گرفته می‌شود. با نگاه به گذشته نیز می‌توان، پرسشهای مکرری یافت که روی ان دارند تا به‌ خارج از سنت نظریه‌ی اجتماعی انتقادی احاله‌ شوند:فرآیندهای اجتماعی شدن و همبستگی‌ اجتماعی باید در مورد افراد چگونه باشند تا قادر به مقاومت در مقابل نیروهای استثمار گرانه‌ نهادینه باشند؟کدام شکل از فرهنگ جمعی با عدالت اجتماعی و حق تعیین سرنوشت اجتماعی‌ سازگار است؟و در ازای حذف یا حداقل، کنترل سلطه عقلانیت ابزاری،بالاخص در زمینه‌ی کار،کدام جایگزین وجود دارد؟ اینها سوالاتی هستند که نسل سوم مکتب‌ فرانکفورت باید با آنها دست و پنجه نرم کند."