Abstract:
در این مقاله آیاتی که در شان و منزلت امام حسین(ع) نازل شده، جمعآوری و باروایات امامان معصوم(ع) مستند گشته است. آیات به دو دسته تقسیم میشوند، یکدسته از آیات قرآن، در شان ائمه اطهار و حضرت ابا عبداللّه الحسین(ع) نازل شده ودسته دیگر بر امام حسین(ع) و واقعه عاشورا تطبیق داده شده است.
Machine summary:
» نازل شد، گفتند: ای پیامبر خدا، این خویشان (قربی) تو که مودت و دوستی آنان بر ما واجب گردیده کیانند؟ آن حضرت فرمود: علی و فاطمه و دو پسر آنها [حسن و حسین]»<FootNote No="137" Text=" فقال: علی و فاطمة و ابناها.
"/> سئوال: مراد از «اهل البیت» کیست؟ علامه طباطبایی در پاسخ به این سؤال میفرماید: «کلمه اهل البیت در عرف قرآن کریم اسم خاص است که هر جا ذکر شود، مراد پنج تن هستند، یعنی: رسول خدا(ص)، علی، فاطمه و حسن و حسین(ع) و بر هیچ کس دیگر اطلاق نمیشود، هر چند که از خویشان آن حضرت باشند.
آیه مباهله در حق اهل بیت پیامبر(ص) نازل شده و آن حضرت تنها کسانی را که همراه خود به میعادگاه برد فرزندانش حسن و حسین و دخترش فاطمه(س) به همراه علی(ع) بودند.
بنابراین مراد از «ابناءنا» در آیه شریفه منحصر به امام حسن و امام حسین(ع) و «نساءنا» فاطمه زهرا(س) و «انفسنا» علی(ع) میباشد و روایات دال بر این مطلب به حد تواتر نقل شده است.
و حضرت آدم(ع) با توسل به این کلمات از درگاه خداوند تقاضای بخشش نمود و خداوند او را بخشید از جمله این روایت است: هنگامی که آدم، ساق عرش و نامهای پیامبر و ائمه(ع) را دید، پس جبرئیل بدو تلقین کرد و او گفت: یا حمید بحق محمد، یا علی بحق علی، یا فاطر بحق فاطمه، یا محسن بحق الحسن و الحسین و منک الاحسان.
امام صادق(ع) فرمود: قتل النفس التی حرم الله، فقد قتلوا الحسین(ع) فی اهل بیته؛<FootNote No="156" Text=" بحارالانوار، ج 44، ص 218 به نقل از تفسیر عیاشی، ج 2، ص 290.
در برخی روایات آیه شریفه به امیرمؤمنان(ع)، فاطمه زهرا(س)، امام حسن و امام حسین(ع) تفسیر شده است.