و حالا خسرو... Transit

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) پیام کوتاه بود،چهار کلمه،با حروف لاتین «شکیبایی،در این روزگار ناشکیب،به شیکب پیوست؛» یعنی چه؟!دوباره خواندم!شوخی کرده‌اند شاید. دوباره می‌گم: شاهرخ ذو الریاستین ایستاده بود کنار صحنه. ببین!ببین بچه!زندگی همینه!خب این‌جوریه دیگه و زانو زد جلوی پسر بچه‌ای که بهت‌زده ایستاده بود وسط صحنه و به خسرو نگاه می‌کرد. خسرو چنگ می‌زد به شبکه میله‌های کنار صحنه. یک پارچه حس بود،جسمش را می‌شد دید،اما آن‌چه مجذوبت می‌کرد،احساسسش بود و روحش که در قاب تن،جاتنگی میکرد حرکت‌ دست‌هایش،تندی و شتاب رفتارش،همه نشان جاتنگی آن جسم بود برای عظمتی که در آن‌جا گرفته‌ بود و حالا در این روزگار ناشکیب،خسرو شکیبایی به شکیب پیوسته بود. نمی‌دانم،نمی‌توانم برای خسرو گریه کنم!نمی‌توانم باور کنم که نیست!هیچ‌کس نمی‌تواند باور کند. مگر می‌شود نباشد خسرو شکیبایی. @سردبیر @آزما در ویرایش و کوتاه کردن مطالب آزاد است. @نقل مطالب آزما با ذکر ماخذ باعث سپاس خواهد بود."