پژواک: و نیمه شبی که باید رفت Transit

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) دلم گرفت،بس که برای هر شماره آزما،در تدارک‌ یادداشتی بودیم در رثای دوستی ازدست‌رفته و مهربانی‌هایش و جای خالی‌اش و عرق‌ریزان جسم و جانش و سرانجام هم آهی برای نبودنش!دو سال پیش‌ بود انگار،که خبر رفتن منوچهر آتشی و را داشتیم با تیتر«و این داغ بس است برای قبیله... این شماره اما دلم‌ خوش بود که تا زمان صفحه‌بندی خبری از مرگ و نیستی و غم از دست دادن دوستی نبود که sms موبایلم‌ خبر هجرت منصور بنی مجیدی را داد. در یادداشتی که دوستی برای مرگ منصور بنی مجیدی‌ نوشته بود،خواندم که«انگار همه شاعرها نیمه‌شب‌ می‌میرند»با خودم فکر کدم،از شرم ذاتی شاید ناشی‌ می‌شود،رفتن در دل سیاهی شب را می‌گویم،بی‌آن‌که‌ چشمان به خواب ناز رفته اطرافیان لحظه احتضارت را ببینند،همین‌طور است انگار."