خوش به حال ماه Journal Article

یا در این بیت: به نگاه تو بنازم که نگاه تو شبی این دل درهم و برهم شده را مرهم کرد باز هم شاعری که به این خوبی مصراع دوم را شکل داده است،نباید گرفتار پیدا کردن کلمه به جای یکی از آن دو«نگاه تو»باشد. و یا شاعری با این توانایی در ایجاز: دردا که چه‌ها با دل آواره نکردند بستند و شکستند و گسستند و نشستند که در مصراع دوم به راحتی دنیایی سخن گفته است،نباید چنین برای‌ یک منادا دو حرف ندا بیاورد که: ای سنگ دلا تا تو و امثال تو هستند دلهای به تنگ آمده محکوم شکستند و نیز شاعری که چنین با چفت و بست تصویر می‌سازد: پل به پل نام تو را گویم و دیوانه شوم سی و سه ثانیه مانده است به رستاخیزم نباید چنین بنویسد که: باز باران است و می‌بارد که سیلابم کند دشت را آشفته می‌سازم اگر خوابم کند...