نقد و بحث: مقاله سرگذشت و سرنوشت زبان فارسی (نوشته ی حبیب الله آموزگار) (4) (هنجار، بهنجار و ناهنجار) Introduction and review

"«4»نقد و بحث‌ بر مقاله سرگذشت و سرنوشت‌ زبان فارسی‌ (نوشته حبیب الله آموزگار) هنجار،بهنجار،و ناهنجار در شمارهء بهمن‌ماه بحثی مستوفی پیرامون غزلهای حافظ از جناب آقای حبیب الله‌ آموزگار به چشم میخورد که در نوع خود آموزنده بود ولی ایشان دو کلمهء(هنجار) و(ناهنجار)را برابر هم بکار برده‌اند که نه با ضابطه منطبق است و نه با قواعد دستور زبان فارسی. در فرهنگ معین در برابر کلمهء(ناهنجار)به این معانی برمیخوریم:بی‌قاعده- برخلاف قاعده-نه به آئین-نامناسب-ناپسند-نامعقول... پس کلمهء به‌هنجار یعنی:با قاعده-پسندیده-به آئین... حال آنکه کلمهء(هنجار)اسم است و به معانی:طرز-قاعده-قانون... اما از لحاظ دستور زبان فارسی:با افزودن(ب)به ابتدای بعضی اسم‌ها،نوعی‌ صفت ساخته‌اند مانند:(خرد-بخرد)(آئین-به‌آئین)(هنجار-به‌هنجار)و کلمهء (ناهنجار)هم در اصل(نابه‌هنجار)بوده است. چون معمولا صفت را با(نا)منفی‌ میکنند مانند:نابینا-ناروا. و اسم را با(بی)مانند:بیعقل-بیهوش. بنابراین از (هنجار)(بهنجار)ساخته‌اند و بعد این صفت را با(نا)منفی کرده‌اند و(نابهنجار) را به مرور زمان(ناهنجار)گفته‌اند. نتیجه آنکه:چون این دو کلمه در نوشتهء آقای آموزگار جنبهء وصفی دارد آوردن‌ اسم(هنجار)به جای(بهنجار)با قواعد زبان فارسی منطبق نیست."