عیادت! - Journal گوهر Literature and art

"توللی* >عیادت! بهرام بن اردشیر را،به فنون نقش و نگار،تعشق،چنان بود،که همه روزه،به‌ خدمت خواجه علی مصور،اندر شدی و فیض‌ها بردی و،گه نیز،مغز و نفس استاد، خموشانه،به بادی بویناک بیازردی! قضا را،روزی دو سه،شاگرد،از گزند مرض،به خانه در افتاد و،درک محضر استاد کردن،نتوانست. چون،خواجه،به عیادت وی شد و،از حالت وی،باز پرسید،بهرام گفت: -دیر گاهی است،که آن(تندرستی)از غایت(سستی)در خود،نمی‌نگرم. خواجه گفت:«ای عزیز!غم این معنی مخور،که تا بنزدیک منی،(سستی تو) به که(چستی)!» لطیفه پرنیان بر دریده،ز آن سر ناف‌ نکند،فهم(پیرهن چاکی)! با نشتر بیداد طبیبان جفا کیش‌ آزار حبیبان،همه لطف است و عنایت! (*)آقای استاد فریدون توللی از شاعران طراز اول کشور. من آن باران باران در سرابم‌ که بخشم زندگی،بر تشنه کامان‌ فلک،با سر کشان،سنگ است و مینا و گر نه،هر سری،بودی به سامان‌ زیان‌ها دیده‌اند،از گفتگوها می از مینای خاموشی به جامان‌ بیا،تا دست یکدیگر،بگیریم‌ به دوشادوش،ازین وادی خرامان‌ رویم آنجا،که هر آزاده،آزاد سبکتازی کند،با بی لگامان‌ فریدون،دوزخی دارد بخود،گرم‌ نکو تر،از بهشت نیکنامان!"