(ادبیات خارجی) Journal Article

"بقلم نصرت الله کاسمی«بقیهء شمارهء قبل» (ادبیات خارجی) شرح‌حال الفرد موسه یکی از قطعات«اشعار جدید»الفرد موسه قطعه«امید بخدا1»میباشد که در 1838 برشتهء نظم کشیده است موسه در این قطعه مانند کسی است که از بحث در مسائل فلسفی و قضایای‌ منطقی خسته شده باشد میخواهد بدون واسطهء فلسفه و منطق و برهان با کمال‌ ساده‌گی با خدای خود گفتگو کند شاید بتواند از این راه پرده از رخسار شاهد حقیقت برگیرد و اندکی دل سودائی خود را تسکین دهد اگر«اشعار فلسفی»موسه را با اشعار فلسفی«ولتر»و«لامارتین»و«اندره شنیه»مقایسه کنیم می‌بینیم اشعار موسه با وجود اینکه با فلسفه امیخته شده است و باید قاعدة خشک و مبهم باشد ولی برعکس بسیار ساده«و شاعرانه»است موسه در مکالمه با خدا هم بدون هیچ ملاحظه و بیم و هراس فریاد میکشد و علت حقیقی خلقت اینهمه موجودات متناقض و متفاوت و اشیاء متباعد و مختلف را میپرسد موسه میخواهد«فلسفه ساده خلقت»را بداند برای دانستن این مطلب‌ اصرار و ابرام میکند جنگ و گریز مینماید ولی چون جوابی نمیشنود و مسئولش‌ اجابت نمیگردد خسته شده سر بجیب تفکر فرو میبرد و همینکه در میابد که با خالق و رازق مهربان خود سرگرم گفتگو بوده لحن مکالمه را تغییر میدهد شرایط ادب را رعایت میکند این جاست که با کمال خضوع و خشوع و مهربانی‌ و ارامی استدعا و استرحام دارد که حقیقت مسئله همانطور که هست برای او کشف شود (1) Lespoir en Dieu محض نشان‌دادن افکار فلسفی شاعر یک قسمت بسیار کم از این قطعه را ترجمه میکنیم از همین قسمت میتوان بروشنی و سادگی و استحکام افکار و اشعار الفرد موسه پی‌برد «امید بخدا» ای موجودی که نه کسی توانسته است تو را بشناسد و نه اینکه صادقانه وجود تو را انکار کند!"