نیم رخ ناصر عصار Journal Article

"در نتیجه،این نسل اولین گروهی‌ بود که روبه‌رو و در مقابل چهرهء پدران خود ایستاد و حقایق‌ واقعی را در تابلوهای نقاشی زیر سؤال برد،و از موسیقی‌ ایرانی به علت خاصیت کشکی و درباری‌اش دل کند و به عنوان دلم‌دیمبو و دل‌ای‌دل‌ای یاد کرد!حضور سربازان‌ خارجی و خانواده‌های آنان در نوجوانی این کسان در ایران‌ اشغال شده سبب شد،زبان فرنگی در میان آنان،که دغدغهء هنر داشتند یا روشنفکر تلقی می‌شدند،جایگزین لسان فارسی‌ گردد. پدر عصار این نقاش را به باغ‌ خود دعوت می‌کند و او انگیزه‌ای به‌وجود می‌آورد تا ناصر در کنکور دانشکده نقاشی شرکت کند. عصار برای تشخیص‌ خود و ایجاد هویتی شرقی رو به شناخت هنر شرق می‌آورد، و با توجه به آشنایی‌اش با سپهری و ایرانی و با توجه به این‌ که هوشنگ ایرانی-که از هندشناسان و شرق‌شناسان مهم‌ این دوره است-گه‌گاه در پاریس دیده می‌شود و عصار با او دوست است،از هنر شرق؛شیفتهء خاور دور و فرهنگ‌ چینی-ژاپنی می‌شود. »4 واقعیت این است که کارهای عصار و سپهری بینندگان را به‌ یاد خاور دور و نقاشی چین و ژاپن می‌اندازند. ناصر عصار از دریچهء غرب به شرق‌ (خاور دور)رسیده است،حال این‌که نگاه سپهری شیفتگی‌ شرقی به شرق است. از پاریس در نامه‌ای به سهراب سپهری در توکیو می‌نویسد:«متأسفم که در ژاپن چندان خوش نیستی‌ (گو این‌که به هر صورت از تهران بهتر است)،ولی به نظرم‌ آن شرقی را،که من و تو می‌خواهیم،بایستی در جای دیگر جستجو کرد. »10 تاریخ هنر ایرانی نیز همیشه همهء جاهایی بوده که ناصر عصار نوده است."