نگاهی گذرا به سریال های طنز تلویزیونی: سیمایی از آن خودشان! Journal Article

"صدا و سیما از چند سال قبل،خود برای خود نام«رسانه‌های ملی»را برگزید و هرگز به این سوال پاسخ نداد که در رقابت با کدام‌ سانه به این لقب مفتخر شده است؟بهتر است که‌ (تصویرتصویر) مسوولین صدا و سیما به این سوال پاسخ دهند که‌ اگر رسانه‌های مستقل و خصوصی‌ای نیز در کنار این رسانه به کار تولید و پخش برنامه تلویزیونی‌ می‌پرداختند آیا آنها باز هم می‌توانستند چنین‌ تولیداتی را به روی آنتن بفرستند؟و یا در یک محیط رقابتی-برای ادامه بقا-مجبور به افزایش کیفیت‌ برنامه‌های خود بودند؟در جایی مهندس ضرغامی‌ -رییس سازمان صدا و سیما-گفته بود که 85 درصد مردم ایران برنامه‌های صدا و سیما را نگاه می‌کنند و البته توضیح نداده بود که اگر مردم برنامه‌های صدا و سیما را نگاه نکنند باید برنامه‌های کدام تلویزیون‌ را نگاه کنند؟ به‌هرحال هنگامی که رقابتی وجود نداشته باشد و همچنین نظارتی-و اگر هم نظارتی باشد از سوی‌ تولیدکننده بر محصول خد باشد-باز هم باید خود را به دیدن این‌گونه سریال‌های ضعیف و سطحی‌ -که حتی در بسیاری از موارد با پخش پشت‌ صحنه‌ها و میزگردهایی برای تعریف و تمجدید همراه می‌شوند-راضی و یا مجبور نماییم و یا تلویزیون را خاموش کنیم."