شعر معاصر ایران Literature and art

"شعر معاصر ایران حدیث *علی محمد نجاتی گسستن از دریا در ذهن رود نمی‌گنجد و گیاه یادوارهء تجربهء غمناک خویشتن است باد برگ و خاک و ارتفاع همیشگی سقوط انسان، در مسیر بادها و مسیل آبها انسان، درنهایت فاتحانهء ابر و قساوت جابرانهء خاک انسان، در سبز بهار و خاکستری غمناک آه انسان، و همارگی کابوس مکرر چاه تداوم حیات استقامت خورشید در برابر شب مهاجم و مردان و زنانی که با شب تاریک سفر می‌کنند و کودکانی که با شب تاریک سفر می‌کنند و جلگه‌ها که بر بسیط خویش فریاد اندوهناک لحظه‌ها را ورد می‌خوانند * ای کاش در این فصل ناگزیری، چو آبشاری عظیم دلم را توان از خویش گذشتن بود! (به تصویر صفحه مراجعه شود) جهان غمین آواز من است. آه،«برگ توت از کدام درخت جهان افتاد» که این گونه آغشته به بادهای پاییزم پرنده‌ای در خونم و شوقی در بازوان خسته‌ام چرخ می‌زند و پیراهنم به اولین تپش قلبت هزار تکه می‌شود."