شش. فتح تهران و پایان استبداد محمد علیشاه: شب به خیر، دیکتاتور! Journal Article

"(دوچی نام تپه‌های بیرون‌ شهر تبریز بود که مقر اصلی نیروهای دولتی به حساب می‌آمد) (به تصویر صفحه مراجعه شود) آزادی‌خواهان پس از فتح تهران پس از چند هفته رحیم خان توانست عمده‌ی شهر را تصرف کند اما پس از چندی باقر خان مجاهدان‌ محله‌های خیابان«نوبر»«مارالان»«کفشدوزان ارمنستان»و«یجویه عمو زین الدین»و سایر آزادی‌طلبان‌ مشروطه‌خواه را گردهم آورد و برای بیرون راندن رحیم خان نقشه‌ای جنگی به کاربرد،زیرا بیشتر مردان‌ مجاهد به وسیله افراد رحیم خان خلع سلاح شده بودند و فقط عده کمی بودند که هنوز تفنگ داشتند،ازین‌رو باقر خان پیشنهاد کرد نزدیک ظهر مجاهدان سه دسته شوند و هر دسته از یک طرف به باغ شمال که محل‌ اقامت رحیم خان بود حمله نمایند،یک دسته از روبرو و دو دسته از دو طرف دیگر به باغ حمله کنند قسمت‌ جنوبی باغ آزاد باشد تا دشمن راه فرار داشته باشد و در پیشاپیش هر دسته مجاهدان تفنگ‌به‌دست بودند. وقتی کنسولگری‌های روس و انگلیس به‌ سران آزادی پیغام دادند که ما برای حمایت از حقوق‌ اتباع خود که در شهر تبریز از قحطی رنج می‌برند باید وارد شهر تبریز شویم،آزادی‌خواهان تمام اختلافاتشان‌ با محمد علی شاه را کنار گذاشتند و ترجیح دادند به یک‌ شاه مستبد ایرانی تسلیم شوند تا کشورشان توسط بیگانه‌ اشغال نشود و این تلگرافی بود که آزادی‌خواهان برای‌ محمد علی شاه فرستادند:«شاه به جای پدر و ملت به جای‌ فرزند است اگر رنجش میان پدر و فرزندان رخ می‌دهد نباید همسایگان یا به میان گذارند."