نبض زنده زندگی در تصویرهایی بدون قاب Journal Article

"خواننده در خلال داستان از وضعیت‌ کودکی مرد،روابط او با معلم موسیقی‌اش، مادرش در فضایی نوستالژیک بین حال و گذشته مرد در خانه پدری‌اش،به روشنی‌ آگاهی می‌یابد و در فضایی بین خواب و بیداری در هواپیما روایت ازدواج همسر مرد با یک مرد آمریکایی را می‌شنوند بی‌آن‌که این‌ کلاف تودرتوی روایت و استفاده از تکنیک‌ روایت در روایت و تلافی زمان‌های ذهنی و محیطی کلیت خط داستان را تحت الشعاع خود قرار دهد و برتری در فضای داستان به جای‌ اندیشه و بیان داستانی با فرم باشد و همین‌ ویژگی است که این مجموعه از داستان‌های‌ معروفی را در جایگاه یکی از مجموعه‌ داستان‌های خوب چاپ شده در سال‌های اخیر قرار می‌دهد. اما همین نحوه نگاه در داستان‌های مینی مال این‌ مجموعه باعث شده که به سبب ضرورت‌ رعایت حجم کوتاه داستان‌ها و کمتر شدن‌ توصیفات این بن‌مایه‌های دراماتیک کمتر خود را نشان بدهد و تصویرها در حد تصاویری‌ لحظه‌ای و گزارشی به خواننده عرضه شود تا یک داستان مینی مال شاید وابستگی به‌ توصیفات،شاید نگاه ژورنالیستی معروفی و شاید تجربه کمتر در نوشتن این شکل از داستان باعث شده که این چند داستان مینی‌ مال به نسبت بقیه داستان‌ها چند گام عقب‌تر قرار گیرد و بیشتر شبیه به یک روایت‌ گزارشی باشد تا داستان به‌عنوان نمونه‌ می‌توان به داستانک«قیام»اشاره کرد: در مقایسه‌ای با انصاف بین مجموعه آن‌چه‌ که به‌عنوان داستان یا داستان کوتاه در یک، دو دهه خیر به‌عنوان محصولات ادبی ما به‌ وجود آمده است،گویای این حقیقت نه چندان‌ دلچسب است که هنوز هم نویسندگان‌ پیشکسوت‌تر هستند که آن‌چه می‌نویسند با تکیه بر شناخت و ریشه عمیق‌تر ماناتر و نزدیک‌تر به استاندارد یک اثر داستانی خوب‌ است و آن‌ها که داستان‌نویسی را به شکل‌ فرمول‌هایی آموخته شده در کارگاه‌ها، کلاس‌ها و از روی آثار ترجمه شده‌ای که‌ صحت اکثرشان نیز محل سؤال است تجربه و تقلید می‌کنند با خلق«داستان»به‌معنای واقعی‌ فرسنگ‌ها فاصله دارند."