پیکتوریالیسم (تصویرگرایی) از آغاز تا به امروز Journal Article

">پیکتوریالیسم(تصویرگرایی) از آغاز تا به امروز کاتیا سلماسی‌ مقدمه از آنجا که عکاسی در سال‌های آغازین اختراع هنوز هویت مستقل خود را به دست نیاورده‌ بود عکاسان و سایر هنرمندان در پی تطبیق این رسانه جدید با تعاریف متعارف هنر قرن نوزدهم، سعی در کسب هویت و احراز جایگاه برای عکاسی در بین«هنرهای والا»برآمدند. اما در سال‌های نخست اختراع عکاسی هنرمندان و نقاشان که عکاسی را زنگ‌ خطری برای ادامه حیات خود می‌دیدند در مقابله با فراگیری سریع عکاسی،با طرح این نکته که‌ تصاویر عکاسی از ارزش هنری برخوردار نیستند،سعی در مطرح کردن عکاسی به عنوان یک‌ ابزار غیرهنری و فرودست داشتند. عدهء کثیری از نقاشان و منتقدان بر این باور بودند که چون دوربین عکاسی بدون هیچ تفکر و بدون‌ هیچ دخل و تصرفی که حاصل ذهن و دست هنرمند باشد صرفا به ثبت اشیاء،درست به همان‌ گونه که در جلوی دوربین قرار دارند می‌پردازد،پس از حیطه«هنر»خارج است چرا که تعریف‌ متعارف قرن نوزدهمی«هنر»گزینش و انتخاب شخصی هنرمند از پدیده‌های پیرامونش بود. در مقابل این نظریات تنها گروه اندکی از منتقدان و هنرمندان بر این باور بودند که تصاویر حاصل از دوربین می‌توانند به عنوان یک اثر دست ساخته ارزش‌گذاری شوند و بدون شک‌ اختراع عکاسی تأثیری غیر قابل انکار،سودمند و جامع بر هنر و فرهنگ دوران خواهند داشت. استانداردهای زیبایی شناسانهء همانندسازی در عکس‌های این دسته از عکاسان که به شدت تحت تأثیر نقاشی بود از سال‌های‌ آغازین اختراع داگرو تایپ در دههء 1850 میلادی آغاز شد و تا اوایل قرن بیستم نیز ادامه یافت، عکس ارزشمند عکسی بود که هرچه بیشتر به نقاشی شبیه باشد."