خاطرات لیدی شیل (6) News and reports!

"از باغ ما استفاده‌های دیگری هم‌ میشد:سیزدهم ماه صفر هر سال-بعلتی‌ که من در یادداشت آن کوتاهی کرده‌ام- بنظر مردم ایران روز نحسی است و معتقدند که‌ بخصوص این نحوست دامنگیر کسانی میشود که این روز را در منزل بسر برند و لذا در چنین روزی،تمام مردم،پیاده و سواره‌ برای تفرج یا ولگردی به باغهای اطراف‌ شهر هجوم میاورند و از سالهای پیش رسم‌ براین بوده که باغ سفارتخانه ما در این روز اختصاص به زنهای طبقات گوناگون داشته‌ باشد و مردان را در چنین روزی به باغ ما راه ندهند-البته باغبانهای گبر در این‌ میان مستثنی هستند و علت هم آنست که‌ زنهای ایرانی آنها را به هیچ میشمارند. ایرانیان مجموعه عجیب و غریبی از مردم متعصب و سرسخت و بردبار و صبور- و شاید هم بی‌تفاوت-هستند که البته در شهرهای بزرگ و در اثر معاشرت با اروپائیها، تعصبات شدید آنها روبه کاهش نهاده است‌ و فکر میکنم که اگر پایتخت ایران مثلا در استانبول قرار داشت،ایرانیان خیلی‌ زودتر از ترکها اینگونه تعصبات جاهلانه را بدور میافکندند،چون یک نفر ترک ممکن است‌ آشپزی ارمنی داشته باشد و حمام منزلش‌ را به روی یک مسیحی باز کند ولی ایرانی‌ محال است بهیچ قیمتی امور آشپزخانه خود را به یک نفر ارمنی-که برای کشتن مرغ‌ بجای بریدن گلوی حیوان سرش را می‌پیچاند- واگذار نماید و یا یک نفر اروپائی بتواند در ایران وارد حمام عمومی شود،مگر آنکه‌ نیمه شب باشد و او با پرداخت پول‌ بیشتری مخفیانه مبادرت به این کار نماید."