زبان قرآن از منظر علامه طباطبایی Journal Article

مقاله ذیل به تبیین دیدگاه علامه طباطبایی در تفسیر زبان دین (قرآن) می پردازد. نویسنده پیش از بررسی زوایای گوناگون نظریه علامه، به دیدگاه های مختلف در تفسیر زبان دین اشاره کرده است که عبارتند از: 1. غیرشناختاری؛ 2. زبان عرفی؛ 3. زبان تمثیلی؛ 4. زبان نمادین؛ 5. زبان اسطوره ای؛ 6. زبان اخلاقی؛ 7. زبان تأویل و رمز؛ 8. پرستش و تمجید؛ 9. زبان خاص؛ 10. زبان تلفیقی؛ 11. چند ساحتی. علامه، نظریه خود را به صورت شفاف و مبسوط تبیین نکرده است تا از دیگر آرا تفکیک شود. نویسنده با فحص در آثار گوناگون وی، نظریه اش را «زبان عرفی خاص» استنباط می کند که تفسیر و شناخت آن بر اساس پارامترهای عرفی انجام می گیرد؛ اما زبان قرآن، با زبان عرفی تفاوت هایی دارد که مهم ترین آن دینی و نزول آن از عالم بسیط و مجرد است. در عین حال، علامه کاربرد انواع مختلف زبان مانند تمثیلی و اسطوره ای را در بعض آیات می پذیرد و در بعض آیات، تفسیر اسطوره ای و تمثیلی را که از سوی بعض معاصران اهل تسنن و تشیع طرح می شود برنمی تابد که در متن مقاله بدان اشاره خواهد شد.