شعر و نثر امروز پارسی Literature and art

"گفتم:«نه پای رفتن،نه تاب ماندگاری: درد خزه‌ی کف‌جوی این است. آه، بگذار من چون قطره بارانی باشم در این کویر که خاک را به‌مقدم او مژده می‌دهد یا نغمه چکاوک خردی که ماه دی از پونه بهار سخن می‌گوید وقتی کزان گلوله سربی با قطره،قطره،قطرهء خونش موسیقی مکرر و بیرنگ برف را ترجیعی ارغوانی می‌بخشد. م. سرشک(شفیعی کدکنی) در انعکاس آینه در من شکایتی از روزهای سربی بی‌آفتاب یا از شب سیاه و خیره و سنگین نیست در من حکایتی از یادهای تلخ یا از غروب غمگین نیست در من«من»است که میجوشد و این منم که از«من»خود جاودانه میترسم و از نگاه سرد شیشه‌ای خویش در انعکاس آینه و انجماد مطلق اندیشه در حصار سکون. » دیوارهای کوتاهش گوئی می‌گویند: -«دو گام دیگر واخواهی رست» چرا که مهربانی آن پرده هرچه را که دوست نداری نابود خواهد کرد؛ و آن دریچه پرانتظار چشمانت را بر هرچه خوش نداری خواهد بست. تمام دربدری‌ها را با خود به‌خانه خواهم آورد."