شعر لنگستون هیوز، ویلیام بلیک، سارا تیزدل، استفان کرین Literature and art

"پنجه‌های وحشتناک-آن چکش پاهای ترسناک-آن زنجیر در کدامین کالبد، مغزت آرام گرفت؟ چه سندانی-چه چنگالی وحشت مرگ‌گونه‌اش را- در آغوش گرفت؟ آن زمان که ستاره‌ها نیزه‌های نورانی پرتاب می‌کنند و بهشت را، با اشک سیراب می‌سازند آیا آن نیروی لایزال- لبخند به لب-تو را نظاره می‌کند؟ و آیا هم او که بره آفرید- تو را خلق کرد؟ ای ببر،ای ببر که در شب جنگل می‌درخشی کدامین دست جاوید- کدامین چشم دور از فنا تقارن وحشت‌انگیزت را-جرأت نمود؟ کدامین؟کدامین؟ (به تصویر صفحه مراجعه شود) برگردان ملک‌تاج طیرانی ویلیام بلیک‌ William Blake انسان مطلق رحمی نبود اگر دیگران را فقیر نمی‌کردیم بخشش نبود اگر-دیگران به شادی ما بودند ترس دوجانبه آشتی-خلق می‌کند تا عشق‌های خودمحورانه-ریشه بگیرند بی‌رحمی-دام ببافد- و گسترش دهد طعمه خویشتن را با ترس مقدس‌مآب همنشین شود و با اشک-آبیاری کند زمین را تواضع-ریشه ترس را زیر پا بگیرد."