گل برای گستره ی تیره ی ماه (یک تصویر یک تحلیل) Introduction and review

"رجوع این‌گونه به اسطوره در آثار نصراللهی سبب شده است تا روح اسطوره‌ای جایگزین برخوردهای گرافیکی که پیش از این در تابلوهای او مشهور بوده شود. از این زاویه،دیگر نقاش راوی ساده اسطوره نیست؛چراکه اسطوره نیز خود در قالب ابهام نقاشی جریان تازه‌ای یافته است. آری چند خط ساده،مشتی نور سفید و چند تکه رنگ روح‌نواز-یا خراشنده‌ی روح-کافی است که از نصرالهی هنرمند اسطوره‌پرداز و اسطوره‌ساز بسازد. چنان‌که در تابلوی عروج و هبوط گل صورتی را به اسطوره بدل کرده است. ماه خود اسطوره‌ای است که به شبی تبدیل شده و زمین،این شبی بی‌جان،خاکی،سفلی و پست،خود شیئی بزرگ است که به اسطوره بدل گردیده و سبزینه‌اش به آسمان پرواز کرده است. این ذهن اساطیری هنرمند است که سال‌ها در اسطوره زیسته و خود اسطوره می‌شود. نصرالهی دیگر شاخ گاوهای باغ اساطیری و سیاهکاری‌های تلخش را رها کرده و به نقطه و خط و پاره‌های نور چسبیده است."