Abstract:
هرکدام از استودیوهای مسلط هالیوود درحال حاضر، اعانه بگیریک شرکت خیلی بزرگترهستند (شرکتهای سرپرست) لذا،مکانیسم درونیهالیوود، براساس خواستههای این شرکتها و نه مخاطبان، رقم میخورد. فیلمهای "استرالیا" و "پرلهاربرگ" نه براساس واقعیات، بلکه به خاطرپیوند نزدیک میان شرکتهای سرپرست استودیوهای سازنده آنها با دولتهای استرالیا و امریکا ساخته شدند و سودهای سرشاری را عاید آنها کردند. اما، هیچ شرکت سرپرستی از فیلمهای چالشی "فارنهایت 11/9" و"السالوادر" استقبال و حمایت نکرد.
Machine summary:
به خاطر فيلمهاي لورمان، جهانگردان زيادي به اين كشور سفر ميكنند و دولت از قبل آنها سود ميبرد و اين سود نه فقط از جانب خود فيلم حاصل ميشود، بلكه شامل يك سري سرمايهگذاريهاي گزاف وابسته به آن نيز ميشود.
هرچند سود بردن از قبل يك فيلم، سخت است، اما مسلماً راه مؤثري براي رسيدن به سود وجود دارد و آن، حمايت منافع گسترده تر(شركت) سرپرست است.
ميراماكس، اعانه دهنده ديسني، اصرار داشت كه سرپرست آن حق ندارد جلوي پخش فيلم را بگيرد، چرا كه بودجهاش خيلي پايينتر از سطحي بود كه مورد درخواست قرار گرفت و ديسني آن را تصويب كرد.
اري امانوئل نماينده مور، اظهار داشت كه مايكل ايسنر رئيس ديسني به او گفته است، به خاطر نگرانيهايي كه در مورد پيامدهاي سياسي و از جانب سياستمداران محافظه كار وجود دارد، خصوصاً با توجه به بخشودگي مالياتي كنوني در مورد اموال ديسني مثل «والت ديسني وورد» در فلوريدا، (جايي كه فرماندارش در آن زمان، جب بوش برادررئيس جمهور وقت بود) ميخواهد اين معامله را ناديده بگيرد.
درسال 2006، ديسني فيلم تلويزيوني «راهي به يازده سپتامبر» را پخش كرد؛ فيلمي كه تا حدود زيادي تمايل داشت دولت جرج بوش را تبرئه كند، و در مقابل، دولت كلينتون را به خاطر اين حملات تروريستي، مورد سرزنش قرار دهد؛ موردي كه باعث شد نامههاي اعتراض آميزي از سوي مادلين آلبرايت وزير خارجه سابق امريكا و سندي برگر مشاور امنيت ملي سابق كلينتون ارسال شود.
» از آنجا كه روايت رسمي (در مورد يازده سپتامبر) تحت آتش سنگين (افكار عمومي) قرار داشت، دولت بوش از پخش يونايتد 93 با آغوش باز استقبال كرد.