Abstract:
معاد و توحید، دو رکن اصلی اعتقادی در ادیان الهی اند و اعتقاد به این دو، خط فاصل فرهنگ خداپرستان و مادی ها شمرده می شود. قرآن کریم پس از ایمان به خدا، از ایمان به آخرت سخن می گوید و انکار معاد را عین گمراهی می داند و منکران آن به عذاب دردناک تهدید می کند.
اعتقاد به معاد تقریبا با تمامی موضوع ها و مسائل مطرح در حوزه های دینی، فرهنگی، انسانی، اقتصادی و اجتماعی ارتباط و در آنها تاثیر دارد. از مهم ترین ثمره های تربیتی اعتقاد به معاد، استوارسازی سلوک انسان در این جهان، معنابخشی به زندگی و رهابخشی از پوچ گرایی است. در سایه باور به معاد، عمل به تکالیف الهی آسان می شود، چنین اعتقادی، ضامن اجرای تمام قوانین الهی و انگیزه اصلی تهذیب نفوس می باشد. در این مقاله مهم ترین آثار تربیتی اعتقاد به معاد از نگاه قرآن و متون اسلامی ارائه می گردد.
Machine summary:
"(طاهری،1376:11) 1378:369/9)و ایمان و باور به جهان آخرت و تحصیل یقین به آن(بقره4/)انسان را درمسیر تکامل قرار میدهد و او درمییابد که با مرگ،تنها حیات مادی به پایان میرسد؛اماروح باقی میماند و به سرای دیگر منتقل میشود و در اقامتگاه جدید با شرایط نوینی بهحیات خود ادامه میدهد تا در محضر پروردگار حساب پس دهد.
با توجه به مطالب یاد شده،سؤال اصلی تحقیق این است:اعتقاد به معاد به عنوان یکی ازارکان و اصول دین،چه آثار تربیتی در بعد فردی و اجتماعی دارد؟ آثار اعتقاد به معاد هر یک از مفاهیم اعتقادی و اخلاقی،کارکردهای خاص خود را در جامعه دارد و در صورتبه کار بستن آن،آثار فردی و اجتماعی آن بروز خواهد کرد.
آرامش و تأمین بهداشت روانی:اندیشه فنا برای کسانی که مرگ را پایان زندگی میدانند و به جهان دیگری برای ادامه حیات اعتقاد ندارند،چنان جانکاه و دارای فشار روانی است کهمجبورند عمر خویش را با تلخی سپری سازند؛اما ایمان به خداوند و روز جزا موجب کاهش بحرانهای روحی میشود که بر اثر حرص،آز،جاهطلبی،لذتگرایی،مادیگری و دیگرخصلتهای ناپسند به وجود میآید.
(ودر دادگاه عدل الهی باید پاسخ آن همه کمفروشیها را بدهند) هرگاه کسی به طور قطع بداند یا حتی احتمال دهد دادگاه عظیمی در پیش دارد که هرذرهای از کار نیک و بد او در آنجا محاسبه و به آن پاداش مناسب داده میشود و هیچ راهبازگشت و جبرانی هم در کار نیست،مسلما مراقب اعمال خویش در این جهان خواهد بود وهمین ایمان و باور او را تربیت خواهد کرد."