جهانی شدن و برآمدن جنبش های دینی جدید: دین، معضل جهانی شدن Journal Article

"بررسی این موضوع ازآن‌رو اهمیت دارد که گسترش برخی از جنبش‌های دینی جدید و سازمان‌های وابسته به آنها تابعبرخی الگوها و ویژگی‌های جهانی شدن است؛از جمله حرکت و تبادل سریع کالاها و افراد،توانایی فناوری اطلاعات برایارتباطات،تکثر عملکردها و فعالیت‌ها،رشد سازمان‌های چندملیتی و فرآیندهای فرهنگ‌سازی. رابطۀ جهانی شدن،ارتباطات و جنبش‌های دینی جدید از همان آغاز در مورد جنبش‌های دینی جدید با مشکل خاصیروبه‌رو می‌شویم:آثاری که در زمینۀ جهانی شدن جنبش‌های دینیجدید به نگارش درآمده‌اند چندان گسترده نیستند،اما در جاییکه همین نویسندگان دربارۀ این موضوع بحث کرده‌اند بخشیاز توضیحات آنها به مباث موردنظر ما اختصاص یافته است؛برای مثال،اروین هگزام و کارلاپووی به جنبش‌های دینی جدیدو ارتباط آنها با ادیان سنتی جهان توجه بسیاری کرده و آنها رادر زمینه‌های میان فرهنگی قرار داده و بدین ترتیب استدلالکرده‌اند که ادیان جدید،چندان هم جدید نیستند. از سوی دیگر،تمایز خاستگاه و زمینه‌های فرهنگی جنبش‌های دینی جدیدو نتایجی که این امر برای ادغام موفقیت‌آمیز آنها در قلمروهایفرهنگی دیگر دربردارد،موانع بالقوه برای جهانی شدن جنبش‌هایدینی جدید است. در درجۀ چهارم جنبش‌های دینی جدید می‌توانند ابزار اطلاعاترا حد اقل برای رشد آگاهی و شناخت دربارۀ موضوع‌های خاصبه کار ببرند؛هرچند همواره این خطر وجود دارد که مشاهدۀاطلاعات در دسترس در مورد آنها می‌تواند نتایج زیان‌باری را برایآنها داشته باشد. در واقع جهانی شدن هم فرهنگ خودش را می‌خواهد؛یعنیهمۀ ابزارهای فرهنگی به معنای عام کلمه می‌توانند ضدفرهنگیهم باشند و همۀ فرهنگ‌هایی که می‌توانند به گونه‌ای با روح روحیۀانسان‌ها سروکار داشته باشند،در خدمت انها قرار می‌گیرند که آنها راشیفتۀ این عالم کنند و آن قدر این عالم را برای او دلپذیر نمایند کهجز این عالم،چیز دیگری نخواهد؛یعنی در این جهان لذت ببرد،اینجهان را جهان خودش بداند و آنچه احساس سکون و آراش کند."