ژاندارک - Journal نقد سینما Introduction and review

"بخشی از شعر آن‌چنین است:«می‌خواهی به آوایی گوش فرادهی،به آوایی ساده و بی‌پیرایه؟» بیننده تعجب می‌کند که چگونه می‌توان برای این مشهورترین چهره تاریخ فرانسه که بیش از همه دربارۀ او کتاب نوشته شده و داستان زندگیش بارها به فیلم برگردانده شده،«آوایی ساده و بی‌پیرایه» سر داد؟با این همه،فیلم جدید ژاک ریوت برخورد کاملا تازه‌ای را به داستان زندگی ژاندارک نشان می‌دهد. این فیلم دربارۀ یک سرباز انگلیسی در جنگ اول جهانی بود&%00148CQNG001G% (به تصویر صفحه مراجعه شود) که در سنگر کمین کرده است و ناگهان این تصور به ذهن او متبادر می‌شود که در قرن پانزدهم و در صف رزمندگان هوادار ژاندارک شمشیر می‌زند. به این خاطر واژه «داشتیم»را به کار می‌برم چون این کار درواقع ما حصل کوشش مشترک من با پاسکال بونیتزر و کریستین لوران و هم چنین شخص ساندرین بونیر بوده است- من اصرار داشتم که بونیر در جریان شکل گیری فیلم قرار گیرد و حتی در مراحل تدوین فیلم نیز حضور داشته باشد. خیلی زود دریافتیم که تنها قالب مناسب برای فیلم این است که شکل وقایع‌نگارانه به خود بگیرد،کما اینکه در درامهای تاریخی الیزابتی و در رمانی که فیلم برپایه آن ساخته شده است،نیز چنین قالبی در نظر گرفته شده بود. به عبارت دیگر،من از پیش میزانسن فیلم را در ذهنم آماده نکرده بودم،بلکه وقتی به سرصحنه می‌رفتم،و در میان دکورها و بازیگران قرار می‌گرفتم و بعد از آنکه با مدیر فیلمبرداریم ویلی لوبچانسکی در مورد پیامدهای تکنیکی (به تصویر صفحه مراجعه شود) فکری که در آن لحظه به سرم زده بود مشورت می‌کردم،میزانسن می‌دادم و طرح کلی حرکتها را تعیین می‌کردم."