در آیینه معنویت - الهی نامه Transit

الهی بسیار کسانی دعوی بندگی کرده‌اند و دم از ترک دنیا زده‌اند؛ تا دنیا بدیشان روی آورد، جز وی همه را پشت پا زده‌اند. این بنده در معرض امتحان در نیامده شرمسار است، به حق خودت «ثبت قلبی علی دینک!» الهی ناتوانم و در راهم و گردنه‌های سخت در پیش است و رهزنهای بسیار در کمین و بارگران بر دوش. صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و لا الضالین!» الهی همه از مردن می‌ترسند، و من از زیستن، که این کاشتن است و آن درویدن؛ «کلما رزقوا منها من ثمرة رزقا، قالوا هذا الذی رزقنا من قبل و اتوا به متشابها، والدنیا مزرعة الآخرة، جزاء وفاقا». الهی بت سنگین شکستن نیک آسان است، و بت نفس شکستن سخت دشوار؛ خنک آن که از امت خلیل بت شکن است، که هر دو را بشکست! الهی ندانسته از تو قرار می‌خواستم اینک دانسته از تو بی‌قراری می‌خواهم، که مظهر «یا من کل یوم هو فی شأن»ام. اکنون می‌بینم که گذشته‌هایم نگذشت، بلکه همه در من جمع است. الهی از تو شرمنده‌ام که بندگی نکردم، و از خودم شرمنده‌ام که زندگی نکردم، و از مردم شرمنده که خدمتی نکردم. الهی همنشین از همنشین رنگ می‌گیرد. الهی توانگران را به دیدن خانه خوانده‌ای، و درویشان را به دیدار خداوند خانه؛ آنان سنگ و گل دارند، و اینان جان و دل؛ آنان سرگرم در صورت‌اند و اینان محو در معنی؛ خوشا آن توانگری که درویش است! الهی تن به سوی کعبه داشتن چه سودی دهد آن که را دل به سوی خداوند کعبه ندارد؟ برگزیده‌ای از کتاب الهی‌نامه آیة‌الله حسن‌زاده آملی